Sinds een jaar of vier oefen ik de hobby “horloges verzamelen” uit, net zoals ik vroeger suikerzakjes spaarde en daarna postzegels. Inmiddels ligt er een aardige collectie, qua aantal, qua diversiteit. De kwaliteit is wisselend: van Poljot tot GS en wat er tussen zit. De liefhebberij begon met de ontdekking, dat de uit de spulletjes van mijn vader afkomstige Certina in de vintagewereld enige waarde had.
Nooit heb ik één horloge van de hand gedaan; ik ben een koper.
En nu, met het laatstelijk aangekochte horloge en de HFLE 2020 in aantocht, zet ik er een punt achter, een punt achter het aanschaffen. Voor de goede orde: zonder enige aanmaning van vrouw* of kinderen. Gewoon gezond verstand.
Geen driftig gezoek meer op HF, niet langer napluizen van Uhrforum/angebote, of met enige moeite rondneuzen in de petites annonces de fam ventes et echanges, rondhangen op Engelstalige fora en daar nauwelijks iets kopen, nee, gewoon ogen dicht en vingers in de oren. De snelkoppelingen zijn of worden allemaal verwijderd. En op HF alleen lezen in het algemene deel. De nieuwe tijd is begonnen.
Niks verliefd kijken naar een fraaie Seiko met emaillen wijzerplaat, of watertanden bij het zien van een Hamilton Intra - matic, of kwijlen bij een o zo mooi horloge van Yvo Staudt, of inschrijven voor de volgende teleurstellende HFLE (de Aevig daarvan uitgezonderd!). Geen Hublot Classic Fusion (wow, echt mooier dan eh, eh), GS Snowflake, de Louis Erard x Alain Silberstein of een Meistersinger One. Afstand nemen van een nooit aangeschafte Gerlach Sosabovski of een idem Timefactors PRS 48. Het verlangen is verwisseld voor een devoot mijmeren over onstoffelijke zaken.
En dan nu het sluitstuk van mijn collectie. De Certina DS Square, overgenomen van @Rumlo, met wie het goed zaken doen was (dank je wel, dat ik ook foto’s van jou mag gebruiken!). Inderdaad, het sluitstuk zou een tonneau of een square moeten zijn met een aansprekende wijzerplaat.
Deze Certina, echt wel een hele bonk horloge, drong onmiddellijk diep bij mij binnen, door allerlei tegenstrijdigheden heen. De tijd vierkant, door de hoeken heen meten, kan niet. De tijd (ver)glijdt en de wereld draait rond. De wijzerplaat ziet er ernstig vertekend uit door het overdreven lijkende perspectief van getallen en indices; de datum is misplaatst. En juist dat maakt voor mij deze Certina zo overtuigend. Ik heb, eh… had, dat trouwens ook met de Hamilton Ventura.
Hoe dan ook, de tijd gaat door en door, de wijzers van mijn horloges gaan rond en rond, maar mijn nieuwste Certina is vierkant en eindeloos mooi. Echt een sluitstuk van een verzameling die begon en nu dus eindigt met Certina. En dat is zeker!
*Ze schudde zachtjes van nee, gaf me een lieve kus toen ik mijn besluit bekend maakte en lachte vilein toen ze weer weg liep. Ik begrijp dat niet.
Good luck whit that.
.