Nog niet eens een maand geleden had ik mijn serie Festina’s compleet en zou ik gaan afkicken, pauze nemen en genieten van mijn collectie.
Laat nu net mijn vrouw de schuld krijgen dat dit niet is gelukt. Vlak na dat ik deze post had gemaakt, meld ze ineens dat ze mijn oranje g-shock gx-56 oerlelijk vind. Teveel oranje, te plastic… Ergens snapte ik het, langzamerhand begon ik me alleen meer te storen aan het negatieve display.
Kortom: een enkeltje naar Spanje waar deze vast weer aan iemand zijn pols gaat schitteren. Nog een paar horloges meer weggewerkt, maar toen ontstond er een gat in mijn 2e box. Ik mistte kleur. Ik mistte vrolijkheid.
Toen ik vorig jaar stopte met roken, ben ik lang op zoek geweest naar een horloge waar ik heel lang van zou kunnen genieten. Et voila:
Mooie en stoere Tissot! Met jouw polsen zal staal de enige keuze zijn. Overigens is de ene rubberen band de andere niet. Ik heb nu een Hirsch Accent echt rubber en die is soepel en comfortabel op mijn enige echte 44mm duiker (Casio Duro).
