Een Hellas horloge op Tradera. Lage startprijs, één bieder. Hellas is een onbekend Zwitsers merk, dat ik tot nu toe alleen aangeboden heb gezien op Scandinavische veilingsites, maar ze maken (maakten) wel leuke horloges. Ik heb er al eens een in de verzameling gehad, maar die is toevallig op de laatste Rikketik (in nov. ’24) verkocht. Daar heb ik dus nu een beetje spijt van, want als er (meer dan) twee van zijn kun je ze sparen….
Deze Hellas met metallic grijze wijzerplaat ziet er iets moderner uit dan het verkochte exemplaar, maar heeft nog wel een kleine seconde. Daar hou ik van…
Nette foto’s van de Zweedse verkoper, maar helaas geen plaatje van het uurwerk. Zo te zien een stalen kastje, de kroon ontbreekt. Of het asje er nog in zit is niet te zien.
Beschrijving: “Hellas polshorloge met handopwinding. Slecht glas. Werkt niet. Renovatie object.”
Verzending met DB-Schenker/GLS. Is meestal wel betrouwbaar en ze hebben een goede tracking service.
Mikrolisk kent alleen het logo, maar weet verder ook niks te melden.
Gokje doen? Ach waarom niet, voor de prijs kan ik me er geen buil aan vallen. Misschien zit er wel een mooi uurwerkje in?
Twee dagen later ( ik was de 4e bieder ): “Gefeliciteerd, je hebt de veiling gewonnen”.
Nog een weekje later: Een bubble enveloppe op de mat. Het Hellas horloge dat er zonder verdere beschermende verpakking in zit is hopelijk nog heel… Verzending op z’n Zweeds.
Zo komt ie binnen:
Even de “Seiko Shuffle” doen om te zien of het uurwerk reageert en de balans vrij loopt. En ja, het kleine sekonden wijzertje begint te bewegen. Het lijkt er op dat het horloge nog functioneert.
De beschrijving ‘slecht’ glas is niks teveel gezegd.
De achterkant ziet er nog wel redelijk uit. Het kastje is inderdaad van RVS en na het opendraaien van de caseback komt een verrassing: er zit een mooi uurwerk in!
Een Unitas 6325 Wehrmachtswerk uit naar schatting begin jaren ‘70.
Bonus: het kroontje is er dan wel af, maar het asje zit er nog in. De schroefdraad is heel kort, dus zou afgebroken kunnen zijn, maar er zit nog genoeg draad op om er een generiek kroontje goed op vast te kunnen zetten. Onder het zwaar gekraste maar niet gebarsten glas zit een behoorlijk gave wijzerplaat.
De grote onderdelen - kastje, caseback, spacer ring, glaasje en spanring van het glas mogen een poosje lekker soppen in het ultrasoon bad. Ik ga in de tussentijd het asje uit het uurwerk pulken en op zoek naar een passend kroontje.
Dat is er. Alleen het kroontje op de foto blijkt uiteindelijk te kort op de as te zitten voor het uurwerk, maar een zelfde type kroon met die schroefdraad en een langere bus past perfect. Het uurwerk met as en kroon kan nu opgewonden worden. De tirette schakelt en het wijzerverzet functioneert ook. Het UT 6325 kaliber loopt als een kievit! Uit elkaar (laten) halen (kan ik niet zelf) voor een servicebeurt vind ik voorlopig niet nodig. Eerst maar eens kijken wat het ding de komende dagen presteert als ie weer helemaal in elkaar zit.
De onderdeeltjes uit de ultrasoon zijn inmiddels schoon en droog, dus kan er gepoetst worden aan het staal van het kastje en het achter deksel. Het kastje heeft verrassend weinig krassen en butsen, dus echt zwaar polijstwerk is niet eens nodig.
Het glas ziet er gereinigd al een stuk beter uit. Er lijken geen scheuren in te zitten dus ik ga proberen om de toch wel redelijk diepe krassen er uit te polijsten. Als dat lukt zou dat mooi zijn, want het is een glas met een spanring en daar heb ik niet zo’n voorraad van. Hergebruik loont. Om het polijstwerk wat makkelijker te maken doe ik dat bij voorkeur niet helemaal uit de hand, maar plak ik met dubbelzijdig nanotape het glaasje op een tolletje zodat ik het in de machine kan schuren. Eerste ronde met grid 600, daarna met grid 1000.
Om te voorkomen dat het plexi gaat craqueleren door de druk en de snelheid van het slijpen doe ik tussendoor af en toe een rondje ‘op de hand’. Dat werkt makkelijk met dat glas op het tolletje geplakt, want dan kan het zo met de as van het tolletje in een bankschroefje geklemd worden.
Het plexi glaasje gaat er al weer aardig helder uitzien en de krassen zijn al bijna niet meer zichtbaar.
Dan weer verder poetsen op het machientje met een 3M Micromesh polijstlapje, grid 2400. De laatste poetsronden worden met polijstpasta uit een tubetje gedaan. Eerst met het door mij geliefde Unipoets, daarna met het nog veel fijnere Fiorina.
En dan: Helder als… nou ja… glas! Het plexi glaasje kan weer van het tolletje afgepulkt worden en ziet er weer als nieuw uit. Het voordeel daarbij is dat het gebruikte nanotape geen lijmresten op het werkstuk achterlaat. Het glaasje kan met de bijbehorende in de ultrasoon gereinigde spanring weer in het kastje vast gedrukt worden.
Het uurwerkje, dat al die tijd geduldig in zijn stolpje heeft liggen wachten, kan weer terug in zijn behuizing. Aan de wijzers en wijzerplaat hoeft niets gedaan te worden, het kroontje kan er in. Even testen of alles nog opwindt en schakelt. Het Unitas 6325 kaliber is van een relatief moderne versie, dat geen tirette schroefje heeft om de opwind as te fixeren, maar een drukpal. Dat werkt wel zo prettig. Het drukpalletje iets ingedrukt houden je klikt het asje er zó in! Het mag best wel eens makkelijk gaan af en toe.
Dan de spacer ring er in en het dekseltje er op schroeven. Bijna klaar!
Nu nog een – lekker standaard maatje – 18 mm bandje zoeken in de voorraad. Dat bandje is er. Een mooi donker-roodbruin ongedragen vintage bandje uit de handvol oude bandjes die ik onlangs van @Betula kreeg. Dank je wel Arie!
Tenslotte het eindresultaat. Het vergeten Zweedse wrakje is met zijn draagbare maat van 34,5 mm en de mooie metallic grijze wijzerplaat weer een aantrekkelijk horloge geworden. Het uurwerk verdient - misschien in de nabije toekomst - nog wel een keer een servicebeurtje, maar voorlopig ben ik tevreden.
Ik sluit dit verslagje af met de obligate polsfoto.
Tot een volgend avontuur!
Lex
. En je kent mijn mantra he Lex, niets verkopen 
, maar ja dan is een stand op Rikketik ook overbodig.
