Een wat? Juist ja, een skindiver van het merk Ingraham. Ik was al enige tijd aan het speuren naar een skindiver. De herkenbare looks in combinatie met een lekker dunne kast, leken me wel wat. Een lekkere vintage vibe. Op zijn minst het proberen waard, zeker omdat de prijzen vaak erg meevallen.
Ik had mijn lot al verbonden aan een gokje op de baai of een wat grotere gok via een veilingsite, toen ik per toeval op deze stuitte online bij Yvo (de Timex man). Die heeft sowieso leuk spul voor een leuke prijs. De service blijkt ook nog eens top te zijn. Voor een wel heel geringe meerprijs een mesh erbij én gemonteerd? Doet ie.
Zoals het een beetje skindiver betaamt, zegt het merk mij (en waarschijnlijk vele anderen met mij) vrij weinig. Deze instapduikertjes met een relatief lage waterdichte, ooit bedoeld of in ieder geval door commerciële teams zo in de markt gezet om mee te kunnen zwemmen of snorkelen (hé, da’s skin diver in het Engels👌), zie je vaak van Franse komaf.
Echter niet bij mijn NA. Hoewel hij Swiss Made zegt te zijn, komt ie de merkhouder hoogstwaarschijnlijk uit de USA. Ik heb het even op moeten zoeken, maar de E. Ingraham Co. Was tot eind jaren '60 gevestigd in Bristol, Connecticut en maakte daar klokken en horloges.
In '68 zou het zijn overgenomen, maar het merk is nog een tijdje in gebruik geweest. Mijn Ingraham is dan ook van na de tijd dat Ingraham zelf de horloges vervaardigde.
Welke handwinder er in de strakke, lekker platte 36 mm case ligt, is me nog onbekend, maar het lijkt heel niet gek te tikken.
De originele lume, die volgens het PM op de plaat van promethium zou zijn gemaakt, kan het onmogelijk meer zijn. Ergens is gerelumed, maar dat vind ik geen ramp. Wat iets vervelender is, is dat die lume job duidelijk niet in een lab is uitgevoerd. Onder het glas zitten helaas wat stofjes. Het mag de pret echter niet drukken.
Al met al hartstikke blij met m’n eerste (en, zo durf ik wel al te stellen, waarschijnlijk niet de laatste) skindiver. Tijd voor foto’s!
