Zo. Tijd geleden dat ik hier een NA plaatste, maar nu mogen jullie getuige zijn van een magisch moment. Closure. De Eclips is ten einde.
Het zit zo, toen ik - enkele jaren geleden - mijn werkzame leven nog doorbracht in een grote raamloze zaal vol beeldschermen en lawaaiige mensen, toevallig ook de tijd dat ik dit forum ontdekte, toen, op een dood moment, besloot ik eens wat over horloges te gaan lezen op ‘het internet’. Mij eens wat te gaan verdiepen. Te lezen wat er zoal te koop was in de wereld.
Het duurde niet lang tot ik Worn & Wound vond. Als onbezonnen jongeman met slechts enkele ‘affordables’ in de collectie had ik geen idee dat deze site alles de hemel inprijst, daarbij strooiend met prachtige foto’s. Ik was een onbeschreven blad, dwarrelend door cyberspace.
En wat stond daar, op de voorpagina? Deze review. Het ving gelijk mijn oog, om met een anglicisme te spreken.
Deze initiële aantrekkingskracht ten spijt kwam het niet tot een aankoop. Nee, $1150 lag toen nog buiten mijn bereik, zeker voor een merk waar ik nog nooit van gehoord had. Maar toch, de Lüm-TEC Combat B19 Bronze, een hele mond vol, liet mij niet los.
De jaren gingen voorbij. Ik verhuisde, wisselde van baan, vrouw, stijl. De horloges kwamen. Orients, Citizens, Deep Blues. De bronzen klomp bleef mij tergen.
(ongerelateerd plaatje van een dier om de monotone tekst wat te onderbreken…)
Eerder dit jaar veranderde ik weer van boulot, en besloot mijzelf te belonen. Hee, kijk nou, er staat een tweedehands B19 te koop in Groot-Britannië, voor een schappelijker prijs! Weer durfde ik niet. Na langdurige counseling van Candide kocht ik een camera, een reis naar Oost-Azië en later nog een vintage chrono, toen was de poen wel weer op.
Afijn. Vorige maand moest ik noodgedwongen mijn vakantie afbreken voor werk, wat ik vergoed kreeg. Voor dat geld besloot ik iets leuks voor mezelf te kopen.
Jawel. NOSje op Ebay, bod gedaan, invoerrechten afgetikt… en daar lag 'ie.
Een soepel gefineerde houten kist in een karakteristieke witkartonnen doos. Dat begint… voorspelbaar. Een soort ‘premium microbrand’-startpakket, als het ware…
Wauw. In the flesh. Straight from the US of A.
Een flinke beuker, dat is het. Maagdelijk brons (CuSn8 uiteraard) staarde mij aan. De groene leren band, bekend van de review op w&w, was andersom gemonteerd. Raar.
Helaas was dit de versie met de extra rubberband (zoals Lüm-TEC 'm nu verkoopt), niet met de drie extra NATO’s zoals vroeger. Maar alles beter dan groen leer in de nazomer. Tijd om aan de slag te gaan met tooltjes en tandenstokers 
Leuk, zo’n perfect passende rubberband. Sluit mooi aan. Zoals te zien heeft de achterkant een zichtbodem, en is dit exemplaar 247 van de 250.
Zo. Klaar om naar buiten te gaan. Ik was 's ochtends om acht uur langs het pakketpunt geweest, maar met al het uitpakken, fotograferen en vooral monteren was het tijd om naar kantoor te gaan met mijn nieuwe aanwinst!
(let niet op de tijd, die staat niet goed hier)
Na één dag kan ik zeggen: hij bevalt. Ik moet er even aan wennen dat ik een ‘grail-achtig’ horloge in mijn bezit heb, maar langzaam komt het warme gevoel! Het is een fors horloge, zeer stevig en desalniettemin niet té zwaar. De Miyota 9015 - afgeregeld, maar helaas ongedecoreerd - zorgt voor een soepel lopende secondewijzer die zeer snel op gang komt. Een verademing tegenover alle 2824-derivaten in mijn collectie, die meestal even flink wakkergeschud moeten worden.
Daarnaast is er, zoals bij alle horloges, natuurlijk ook het verhaal, de ‘act’ eromheen. Lüm-TEC - die umlaut alleen al!! - is een bijzonder microbrand, met een behoorlijk eigen smoel, en een eigenaar die zichzelf bepaald niet op de achtergrond houdt:
Meneer Wiegand uit Ohio. O, speaking of which, dit is mijn derde Amerikaanse horloge - na de Shinola en de Ginault, beiden vrij controversieel in de komjoenitie. Dit vind ik alleen maar leuk, want ik ben zelf half-Amerikaans.
Maar, ik zou het bijna vergeten, waar Lüm-TEC het meest voor bekend staat is, awel, de lume. Chris W. pocht over de ‘Maximum Darkness Visibility’-technologie - dit staat prominent op de plaat - wat, geloof ik, gewoon neerkomt op een schandalige hoeveelheid laagjes lume. Kijk zelf maar:
en die stelt geenszins teleur!
mooi geschreven!
Hij bedoelt het goed.
ik vind brons altijd wel wat hebben voor horloges… de verkleuring (patina) met de tijd maakt elk horloge uniek.
net op tijd …