Goedenavond beste lezers,
Toen mijn kinderen nog jong waren, heb ik hen regelmatig voor het slapen gaan verzonnen sprookjes verteld. Ze mochten dan allebei een onderwerp kiezen, welke ik dan ter plaatse combineerde tot één verhaaltje. Mijn kinderen vonden dat geweldig en zelf ben ik die mooie tijd nooit vergeten… 
Aangezien mijn kinderen die behoefte echter inmiddels niet meer hebben en kleinkinderen nog ver in het verschiet liggen, zal ik ik het met herinneringen moeten doen. Of toch niet? 
Daarom hartelijk welkom bij dit sprookje… 
Het verhaaltje van Tudorkapjes.
Niet zo lang geleden, werd het horloge Tudorkapjes geboren. Dat gebeurde in een grote fabriek in Zwitserland en toen Tudorkapjes zijn saffiertje was geplaatst, zag hij meteen al allemaal andere Tudors om zich heen. Tudorkapjes voelde zich meteen thuis en lag vrolijk om zich heen te kijken toen hij ineens een ring om z’n saffiertje geplaatst voelde worden en daarna nog 2 kapjes er overheen. Eentje op de 12 uur positie en de andere op 6 uur.
Het kapje op 12 uur kon je open en dicht klappen en daarmee kon je de ring vastzetten, zodat hij niet meer draaide. Tudorkapjes vond dat zelf niet echt nodig want de ring was al met stapjes vergrendeld maar hij was toch ook wel trots op zijn twee mooie kapjes. Wel viel hem daarna op, dat hij de andere Tudors om zich heen tegen elkaar hoorde mompelen maar het was zo zachtjes, dat hij ze niet goed kon verstaan. Hij dacht iets te horen over lelijk en karakteristiek en ontwerp maar voordat hij er erg in had, pakte zijn horlogemaker hem op en stopte hem in een donker horloge doosje.
Toen het doosje na een lange tijd weer open ging, werd het weer licht en Tudorkapjes zag een man heel goed naar hem kijken en dat was blije Japie.
Blije Japie was heel tevreden met Tudorkapjes maar besloot toch om hem te verkopen en had een advertentie op internet gezet. Die advertentie werd toen gezien door ThaPappie en hij wilde Tudorkapjes wel graag kopen.
ThaPappie was heel blij met Tudorkapjes en vond hem heel goed op zijn 4 heel oude broertjes uit 1967 lijken.
Hij las op internet dat Tudorkapjes eigenlijk P-01 heette maar ThaPappie vond Tudorkapjes veel leuker klinken. Maar na een paar dagen begon ThaPappie te denken. Hij vond de kapjes eigenlijk toch niet zo heel erg mooi, alleen hij had op internet gelezen, dat ze er niet zo gemakkelijk vanaf konden.
Maar daar geloofde ThaPappie niets van. Wat er op kan, kan er ook weer af, dacht hij. En na even diep ademhalen, heeft ThaPappie toen wat gereedschap uit zijn grote timmerdoos gepakt en heel, heel voorzichtig de pinnetjes aan allebei de kanten uit Tudorkapjes huisje geperst. En ja hoor, de kapjes gingen eraf en ThaPappie was zelfs nog blijer dan daarvoor.
En Tudorkapjes?
Tudorkapjes had intussen begrepen waar de andere Tudors in de fabriek in Zwitserland over hadden gemompeld. Ze vonden zijn kapjes niet mooi en ondanks zijn ontwerp, vond hij zichzelf nu eigenlijk ook veel mooier, dus Tudorkapjes was ook heel blij. Zijn ring viel er niet af, de kapjes kunnen er zo weer op en hij was nu nog mooier dan daarvoor.
En zo is alles weer helemaal goed gekomen en Tudorkapjes en ThaPappie leefden samen nog lang en gelukkig.
Dank voor uw aandacht beste lezer en nog een fijne avond gewenst! 
Het hoort niet maar het blijft nog steeds een cool horloge 
goed verhaal 
en vooral een erg leuk sprookje 
