Het is weer een bewogen jaar geweest. De vaste routine is dat er wat Grand Seiko’s in en uit gaan, links en rechts komen er nog wat nieuwe dingen langs en uiteindelijk hang ik teveel op HF rond dan goed is voor een mens zijn mentaal welzijn… Het werd toch eens tijd dat er een plan kwam!
Dat plan was om te focussen op een paar merken die ik een warm hart toedraag. Bij mij is dat Omega, Grand Seiko, Nomos en Oris. Deze laatste is het merk waar het allemaal echt mee begonnen is hier, de funky cijfers 65 is mijn eerste luxe horloge geweest in 2017.
Ondertussen heb ik het geluk gehad dat ik al een en ander van Oris heb mogen proberen. Helaas zijn er maar weinig stukken echt een blijver gebleken, de onrust heeft ze er allemaal uitgekregen.
Tot Fratello een paar jaar terug de Big Crown Pointer Date in bronze aankondigde, wat een waanzinnig stuk was dat! Ik stond op het punt die te kopen, maar ik zat toen nog met ‘daily beaters’ en ‘alrounders’ in mijn hoofd. Ik geloof er ondertussen niet meer in, maar zo besloot ik hem niet te kopen. Uiteindelijk verkochten ze uit en je kent het wel, spijt komt altijd te laat.
Ik geraakte ondertussen aan de praat met @Tulipan, die met zijn mooie foto’s me telkens meer met mijn neus op de feiten drukte… Ik moest en zou één hebben. Toen hij bij Fratello begon te schrijven, heeft hij me in contact gebracht met een medeliefhebber uit Zwitserland, die eentje te koop had. Voor ik het wist, had ik naar een wildvreemde het bedrag overgemaakt en een beetje later kwam hij binnen: de ultieme Oris! Nummer 9 van 300.
Topstuk is’t gebleken en een horloge waar ik regelmatig complimenten over krijg. Behalve van mijn vrouw dan .
Toen Fratello een paar weken terug de 2de LE aankondigde, was ik heel benieuwd. Het bleek een reissue te zijn van de Oris Star duiker uit 1968. Ik vond het op het eerste zicht wat spijtig dat het een zwarte duiker was en niet weer een exotische editie, maar de details prikkelden toch mijn nieuwsgierigheid…
Er zaten weer een hele reeks leuke kleine details in die alleen maar een echte liefhebber er weet uit te halen. Het is niet zomaar een ander kleurtje op de standaard versie, de hele look hebben ze perfect weten na te maken. Het oude font, de puntjes op de bezel, de uurwijzer. Alles is net dat beetje getweakt. Fratello weet wel als geen ander hoe ze een LE uniek moeten maken, petje af!
Koop ik hem of koop ik hem niet? Dat ging door mijn hoofd… Tot Robert-Jan Broer van Fratello zelf mij een berichtje stuurde en voorstelde om ook nummer 9 alvast te reserveren. Hij moet gedacht hebben: “I’ll make him an offer he can’t refuse.”. En zo geschiedde!
Het is een heel mooie reissue geworden. Het fauxtina kleur is warm en vooral het oude font en de oude bezel layout maken het een heel karaktervol horloge. Ik ben weer terug bij mijn oude 65 liefde en ik kan niet gelukkiger zijn.
Voor wie nog steeds aan het lezen is, wil ik graag nog een kleine tip meegeven: Probeer echt doelgericht te verzamelen. In het wilde weg kopen en verkopen is leuk, maar als je een uniek setje met een mooi verhaal kan verzamelen, vintage of modern, dat geeft nog een veel grotere voldoening.
Het is ook een plezier om te zien dat Fratello nog steeds bestaat uit echte liefhebbers die de kleine verzamelaars zoals mij kunnen appreciëren. Een paar shots van mijn Fratelloris minicollectie in het winterzonnetje… met dank aan @Tulipan en @rjbroer !