Voor het eerst in 30 jaar heb ik weer eens een quartz horloge aangeschaft. Ik heb al veel langer een voorliefde voor Seiko, draag al jaren een Seiko automaat maar vanwege diefstal in de zomervakantie moest ik op zoek naar iets nieuws. Toen eerst maar eens iets ouds gekocht, een hi-beat Grand Seiko uit 1970. Schitterende vintage, de voortdurende verandering van lichtval op de hoeken en vlakken is werkelijk verslavend maar eigenlijk is hij wel wat te kwetsbaar om dagelijks te dragen - ik doe met enige regelmaat veldwerk.
Toen een Sarb033 aangeschaft, inderdaad een prima daily beater maar om eerlijk te zijn valt de afwerking van de wijzerplaat en de wijzers mij tegen. Nu had ik natuurlijk heel verstandig een mod kunnen laten doen om de wijzers en eventueel ook de wijzerplaat te vervangen maar de afwerking van Grand Seiko bleef door mijn hoofd spoken.
Nadat ik erachter kwam dat een moderne Grand Seiko automaat echt buiten mijn bereik ligt heb ik besloten mijn eigen taboe op quartz te herzien. Maar dan wilde ik wel een quartz met de hoeken en vlakken van mijn vintage Grand Seiko.
Enter de SBGV007:
Dat wat 'm tot zo’n schitterend horloge maakt, maakt ook dat hij lastig te fotograferen is: de spiegelende vlakken worden verstoord of vallen zelfs weg omdat er de hele omgeving erin te zien is.
Ik heb wat pogingen gedaan maar eigenlijk is het geen horloge voor statische plaatjes maar een horloge dat je in beweging moet zien. Dat geldt ook voor de secondewijzer: alleen in het echt zie je het verschil tussen een gewone quartzwijzer, die haastig van de ene naar de andere seconde springt en steeds bijna struikelt bij het afremmen, en de secondewijzer van een GS, die met snelle, maar altijd beheerste stappen van de ene naar de andere seconde gaat. “Gentlemen will walk but never run”.
O ja, en je blijft poetsen: dat vlekje rechts op de lug van de onderste foto is geen beschadiging maar een vingerafdruk…
GS lijkt in staat om menig automaat liefhebber te bekeren