Ik zat de laatste tijd een beetje op een dood spoor voor wat betreft de horloge hobby.
Eigenlijk altijd een Omega willen hebben.
De speedmaster was voor mij altijd een beetje de graal maar de liefde was de laatste jaren een beetje bekoeld. De Planet Ocean schitterend en ook de Aqua Terra erg mooi.
Maar ik heb een psychologische grens voor wat ik voor mijzelf kan verantwoorden en daar zitten deze jammer genoeg boven.
Na een half jaar elke dag een beetje doelloos door het blauwe gedeelte gescrold te hebben in de hoop iets “aparts” tegen komen zag ik daar dit oudje. Een Tissot 6216-8 chrono uit 1947.
Op slag verliefd laat ik de foto aan mijn vrouw zien. Oh wat mooi en met een lichte wijzerplaat zegt ze.
Wat kost ie? Ik mompel wat… Koop maar gewoon, schat…
Daarom zijn we dit jaar 25 jaar getrouwd…
Na een paar berichtjes op neer was de deal snel beklonken.
Normaal gesproken geef ik er de voorkeur aan om een horloge zelf op te halen en te kijken of het er zo goed uitziet als ze zeggen maar het voordeel van zo’n oud horloge is dat er toch al krasjes op zitten. Twee dagen later was het dan zover…
En als bijkomend voordeel blijkt dat het uurwerk verwant is aan de Omega 321 dus uiteindelijk toch een beetje Omega om miin pols.
Nu heb ik (voor wat de hobby betreft) rust in de kop. Tenminste voorlopig…
Prachtige Tissot! De band … mwa, te bling inderdaad maar dat is natuurlijk op te lossen.
Zo te zien heeft ie wel radium wijzers? Gezien de leeftijd wellicht goed om dit even te controleren en als, ook het dosis tempo. Maar ik kan ernaast zitten…
belangrijke suggestie
