Vorig jaar in juni, zag ik hier op het forum voor de eerste keer een Ketelaars. Ik heb toen direct een PB gestuurd naar Stefan om meer info te vragen. Dan bleek dat er een wachtlijst was, we raakten aan de praat en ik liet me op de wachtlijst zetten.
In oktober '18 kreeg ik een berichtje dat hij dadelijk tijd zou hebben om aan ons project te beginnen.
In november '18 was onze eerste afspraak. Ik ontmoette een zeer enthousiaste, jonge gast, boordevol ideeën, iemand met een visie + toen zag ik enkele van zijn horloges in het echt. Vanaf toen was ik 100% zeker dat ik er zo eentje wou rond mijn pols.
Na het uitwisselen van gedachten en voorkeuren kwamen we tot een consensus, er werd een werkwijze besproken, een prijs en een termijn.
Niet lang daarna kreeg ik de eerste tekeningen, die waren eigenlijk bijna direct wat ik wilde. Stefan vroeg steeds mijn mening, ik werd echt betrokken bij de ontwikkeling van het horloge (kleuren, positie complicaties, grootte, vorm wijzers, soort cijfers, het horlogeglas zelf, de band, eigenlijk alles). Bij de zaken waar ik eigenlijk geen mening over had, omdat ik er simpelweg nog niet had bij stilgestaan, vroeg ik wat Stefan zelf zou doen en liet ik hem meestal dan zijn voorstel uitvoeren.
Langzaamaan kreeg het horloge vorm, gezien de recente (positieve) ontwikkelingen/progressie die Stefan maakte, heeft het horloge wel nog een serieuze evolutie doorgemaakt (van tekening tot eindontwerp), maar dit enkel in positieve zijn. Het werd fijner, complexer, mooier!
Ik had Stefan nog nooit lumen op de wijzers weten gebruiken, ik durfde het bijna niet vragen, maar deed het toch, hij was daar eerlijk in, zei me dat dit niet evident was voor hem, maar dat hij het zeker wilde proberen. Ik denk dat ik 1 dag later al een foto kreeg van supermooie wijzers MET lumen. Wauw
In mei dit jaar kreeg ik de verlossende woorden: "Het horloge is af!"
Na nog enkele dingen te moeten afstellen, spraken we af dat ik er midden juni zou om komen.
Gisteren was het eindelijk zo ver, na net geen jaar (van op de wachtlijst tot rond mijn pols) kon ik eindelijk mijn horloge ophalen, na een prachtige ervaring, waarin we samen naar een eindproduct toe werkten.
Ik had al enkele foto’s gezien, maar die kunnen de werkelijke schoonheid niet weergeven, neen, een Ketelaars moet je bewonderen in 3 dimensies. Ik was overweldigd, wat een prachtig ding, mooier dan ik me ooit had voorgesteld dat het zou worden, het enige dat nooit veranderde was de prijs, terwijl Stefan me wel liet meegenieten van alle progressie die hij in dat jaar heeft gemaakt.
Ok, genoeg geschreven, ik zou willen afsluiten met het volgende: niet twijfelen, doen nu het nog kan! Je koopt geen horloge, je koopt een ervaring, een verhaal met op het einde, als apotheose een prachtig, wonderlijk kunstwerk rond je pols.
