Al maanden gluur ik door winkelruiten van juweliers, waarbij mij elke keer de groene legend diver in brons opvalt. Dit weekend ben ik met mijn vrouw in Barcelona en hier ben ik dus definitief voor de bijl gegaan: Deze vintage geïnspireerde duiker heeft een plekje in mijn verzameling gekregen!
Er zijn zoveel punten aan te merken op deze Longines LD waardoor ik steeds bleef twijfelen. De lug-to-lug size is enorm, waardoor ik ervan uit ging dat hij om mijn middelgrote pols niet zou passen. En dan; wie maakt er nou een kast voor een diver van een materiaal waarvan je weet dat zeker zout water of chloor hem gaat aantasten? Ze leveren hem ook nog eens op een leren band (en een nato strap, maar ik haat die dingen) en er valt ook wel een en ander aan te merken op het gebruik van verschillende typen fonts op de dial en de intern draaiende bezel. Dit horloge is zeker geen allemansvriend!
Maar toch… die wijzerplaat die langzaam van donkergroen naar zwart verloopt…. en die kleur groen in combinatie met het brons van de kast! Ik ben zelf helemaal van de vintage of vintage-inspired horloges en een sucker voor compressor cases met een intern draaiende bezel (ik heb al een JLC Master Mariner in comprsssor case uit 1969). Kortom, toch maar eens binnen gaan passen. Risico was klein; hij zou me immers toch niet passen!
Verbazing in de winkel! Het schoentje past! Zelfs mijn vrouw was erg positief over de maat, de kleur en het feit dat ie ‘net even anders is dan wat je al hebt’. Klein is ie zeker niet, maar de lugs buigen mooi met de pols mee waardoor ze net niet buiten mijn polsen (18cm) uit steken. Nog even voor de zekerheid de blauwe LLD ernaast gepast (stalen kast met datumvenster) om te vergelijken, maar die won het bij mij niet van deze in brons. Er gebeurt al zoveel achter het glas van de LD, dat het gebrek aan een datum juist positief is.
Twijfelen. Nog eens in de spiegel kijken. Wil ik dit bedrag nu uitgeven? Knoop doorgehakt toen mijn vrouw zei dat ik al zo lang naar dit horloge aan het kijken was en dat hij zo mooi stond, dat ik het dus maar moest doen. De Spaanse verkoper keek mij vragend aan en ik zei dat mijn vrouw net zei dat ik onlangs ook al een ander horloge gekocht had een dat het best veel geld was. Hierop reageerde hij door opzichtig op zijn calculator wat te typen en uiteindelijk een korting aan te bieden die ik zelf waarschijnlijk niet gevraagd had. Kortom; ik loop de rest van mijn korte vakantie happy te wezen in Barcelona! Ik neem op de koop toe dat ik waarschijnlijk elke damesmode-, schoenen- en tasjeswinkel zonder morren in zal moeten gaan… ‘t is het waard.
Foto’s zijn even snel genomen… :
die wijzerplaat is zo’n mooie kleur groen.
Top gespeeld. 
