Het gebeurt me niet vaak. Soms is er een horloge wat je pakt vanaf het moment dat het (opnieuw) wordt uitgebracht. Ik had dat met de Zenith chronomaster.
Toendertijd dacht ik nog dat ik op mijn pols zeker voor de 42mm moest gaan, want 38mm…tja…dat is toch wel klein. Maar de indeling van de wijzerplaat van de 38 vond ik toch mooier.
Ooit op een HFmeeting eens een 38 kunnen passen. Dat viel tegen. Het horloge was voorzien van een niet origineel flutbandje. Daardoor merkte ik hoezeer het wiebelde op mijn pols. Ik zette het uit mijn hoofd en vele andere horloges volgden en gingen.
De wijzerplaat van de ZEP bleef mooi en mijn aandacht trekken. Niet zo heel lang geleden kwam ik er pas achter dat de kastvorm van de 38 was aangepast en nu veel comfortabeler was. Dat was het nieuwe zaadje. Af en aan wat vragen in het Zenith only-draadje en de antwoorden zorgden voor een hernieuwde kriebel.
Gisteren was het zover. Ik had tijd om eens te gaan passen bij Ace. Na vriendelijk mailcontact werd ik in gemoedelijke sfeer ontvangen in Amsterdam.
Gelijk zowat alle daar beschikbare varianten gepast.
Het was de tricolore die mijn aandacht jaren geleden pakte. En nu ook. Ik heb nog getwijfeld om die boutique editie uit het blauw te vissen. Op de pols was het echter duidelijk. De originele moet het worden.
Helaas lag hij er alleen op staal. De ZEP vind ik het mooist op leer. Maar na het maken van een mooie prijs (en het vooruitzicht van de fikse prijsverhoging van 1 maart) mijn eerste Zenith gekocht. Op staal en met een knappe bruine leren band erbij. Staal ligt keurig in de seal opgeborgen in de doos. De ZEP op z’n leren band om de pols. Daar blijft ie de komende periode zeker onafgebroken zitten:
Lang geleden dat ik zo blij was met een nieuw horloge dat ik er een NA over schreef.
Goede keuze!
