Direct na de introductie van de Subdelta Quattro was ik overtuigd door het originele ontwerp én de grandioze naam! Horloge en naam passen als een maatpak bij een minister-president. Ik was dan ook diep teleurgesteld, dat dit ontwerp niet werd verkozen tot de HFLE 2019, hoewel ik ook heb ingeschreven op de Pellikaan. Dat dan weer wel.
En nu is de Quattro binnen. Keurig thuis bezorgd, op 1 augustus 2019. Zoals heel veel ontwerpen van microbrands net even later dan bedoeld. Inmiddels heb ik de knop omgezet en calculeer ik een maand of twee, drie extra er gewoon bij in.
De Subdelta Quattro ligt nu irl voor mij. Een stil genietmoment. Ik kijk, verleg hem nog eens, til hem op, een beetje schuin, een blik op de achterzijde, recht van boven, wat dichterbij, wat verder weg, maar vanuit alle hoeken en standen is het een wondermooi horloge.
Extra aandacht voor de secondencap in het midden met de Subdelta; eigenlijk een stiekeme tweede wijzerhand. Spannend: glijdt deze zoals bij een Spring Drive of stottert en haakt en hoekt hij als je scherp kijkt en loert? Welaan, hij glijdt, nog mooier dan het glissando van de eerste klarinetnoten van de Rhapsody in Blue!
En dan mijn OCD-tje. Loopt het uurwerk nauwkeurig? Kan ik erop vertrouwen? Zeker, een Einzeiger veronderstelt een mate van losheid in het menselijk bestaan, waar het even niet aankomt op de minuut en seconde. Dat past niet in het Zwitserleven tijdperk. En tegelijk, vanuit een diepere laag van mijn bestaan, wil ik ook na een week of wat, als het een keer echt nodig zou zijn, erop kunnen rekenen, dat ik de trein haal. Welaan, de makers van de Quattro hebben mijn wensen meer dan vervuld. Er zit een uitdraai bij van de timegrapher die laat zien, dat dit uurwerk pijnlijk nauwkeurig loopt! Dik binnen de COSC normen. Daarvoor hoef ik niet eens een certificaat te hebben!
De afwerking laat niets te wensen over. Alles messcherp, keurig netjes, geen rafeltjes of ongelijkheden.
Ik doe mijn Luch Einzeiger van de pols (de laatste weken gedragen om alvast te wennen aan een Einzeiger – waarschijnlijk gelijk voor het laatst gedragen, maar mijn Lief vind de Luch een schatje dus die blijft in mijn bezit - ; ik ga ‘m niet zoals @Motormuis laatst in de verkoop doen!) en doe voor het eerst de Quattro om de pols. Het voelt als een sacraal moment. Een diepe zucht ontsnapt me. O, wat vind ik ‘m eindeloos mooi!
Dank je wel, Hans, voor al het werk dat je hebt gedaan voor dit prachtige horloge. Bepaald geen dertien in een dozijn ontwerp, je hebt wat mij betreft een duidelijke signatuur en je hebt LEF getoond en bent tegen de stroom in gegaan. Daar moesten er meer van zijn! Leve mijn Subdelta Quattro!
O ja, straks ook even wat andere bandjes uitproberen.
gefeliciteerd met deze mooie aankoop 
:
