Ik wilde al een tijdje een vintage horloge. Ik heb in het verleden de meeste die ik had verkocht, maar ik miste er toch 1 in de collectie. Of eigenlijk nummer 2, want ik heb nog een Seiko 6138 ufo.
Maar geen idee welke ik wilde. Ik hou niet van heel erg bekraste en used looking horloges. Dat druist tegen mijn ocd in. 1 krasje is al voldoende om het niet te willen.
Totdat ik van de week hier op HF op deze Omega Genève uit 1974 stuitte. Prima door verkoper gemaakte foto’s met duidelijke details van zowel glas, kast als uurwerk.
En het zag er nagenoeg perfect uit. Het horloge kwam uit de verzameling van een Italiaan volgens de verkoper. Vandaar de Italiaanse dagaanduidingen.
En het ziet er bijna uit als niet gedragen.
Alleen…… 36mm ø. Dan ben ik meestal mijn aandacht al kwijt als een horloge zo klein is als een damesmodel.
Afgesproken met de verkoper dat ik wilde komen kijken om te zien of het niet als een puistje op mijn pols zou zitten.
En het bleek enorm mee te vallen. Het horloge oogt groter dan de maat doet vermoeden.
Dus was het niet zo moeilijk: verkocht!
Nu nog een mooi bandje erbij zoeken want ondanks het donkerblauwzwarte wijzerplaat ben ik geen fan van blauwe bandjes.
Mijn eigen foto’s (veel moeite voor moeten doen vanwege het spiegelende plexiglas)
Vind ik een misvatting, is ook afhankelijk van de pols omvang. En het is een square, dat oogt sowieso al een stukje groter. Dit staat je goed. Mooi horloge, congrats!
Ik quote je nu selectief, maar ik vind het toch ook wel heel vet om te zien als een enorm breedgeschouderde en -bepolste gast met een 36mm om de pols loopt. (En als dat niet zo was zou ik het ook niet durven zeggen😎)
Gefeliciteerd met de aanwinst!
