Hallo medeforummers,
Het zat er aan te komen. Dank voor degenen die input hebben gegeven en @Brambo voor de morele steun tijdens de laatste loodjes van het beslissingsproces.
Omdat ik vanuit de nalatenschap van mijn vader eenmalig een grote uitgave wilde doen en een prachtige stimulans van mijn vrouw kreeg ben ik de afgelopen maanden aan het zoeken geweest naar een once-in-a-lifetime horloge.
Nu heb ik een mooie collectie, al zeg ik het zelf, dus moest het hoe dan ook iets bijzonders zijn.
Veel gepast, veel nagedacht, maar het werd toch geen Christiaan van der Klaauw, geen Jaeger Lecoultre, hoe mooi beide merken ook zijn, ze stonden mij niet. Rolex en Omega vooroordelen deden ook nog mee. Het bloed kruipt uiteindelijk waar het niet gaan kan en de keuze beperkte zich tot: Grand Seiko.
Om een lang verhaal kort te maken. De Snowflake en een GMT variant stonden hoog op de lijst. Tot ik deze limited editie zag en om had.
Vervolgens ging er nog de nodige tijd overheen, want het is best een hoop geld.
De ratio zei op een gegeven moment: strak, techniek, materiaal, wijzerplaat = Snowflake
Het gevoel zei: Ingetogenheid, rust, tijdloosheid en langere termijn = SBGW253 Limited Edition.
Een mix van beiden zei: Gewoon speels, leuk = GMT
Het gevoel heeft het uiteindelijk toch gewonnen en dus is het de SBGW253 geworden: - nummer 1308 van 1960.
Kortom: een herinnering bij het afsluiten van een periode, aan mijn ouders, maar ook toekomst gericht, om op termijn (en hopelijk uiteraard wel lange termijn), door te geven aan mijn zoon.
Ik was al onder de indruk van GS, maar hoe saai deze in eerste instantie lijkt, geweldig hoe alles met het licht speelt. De indices, het glas, de wijzers, het polijstwerk. Alles klopt, geen verstoring in de plaat en zelfs het logo is niet “overdone”.
En dus: de foto’s van de voor mij topper van de, afgelopen ruim 20 jaar, horloge hobby: