Tja, krijg de vinger er niet precies op, maar ooit moest er iets van Oris komen. Want dat vind ik gewoon een mooi merk met mooie horloges! Dus kwam ik deze BCPD tegen alwaar ik in een eerder stadium al een soort van verliefd op was (zag m op het forum) Mooi formaat (44mm, te klein is niets voor mij) prachtige geribbelde lunette, interessante wijzerplaat met mooie details en dan uiteraard die pointer date! 
Mooie zichtbodem met de rode rotor en tenslotte de strak gepolijste hoogglans band! (btw: een vintage lederen is onderweg, dat staat m ook beeldschoon!)
Dat werd m dus! Hoewel ik bij aankoop zag dat het plexi sexy wat krassen had schrok mij dat niet af, daar is immers Polywatch voor uitgevonden! Thuisgekomen meteen aan de slag en… dat deed dus drie keer nix! Blauwe vingers gepoetst, maar geen of nauwelijks resultaat. 
Direct ‘mijn’ horloge maker/goeroe gemaild. Of hij wilde polijsten. Dat kon, maar Ronald (Prins) kwam met een uitermate sympathiek als uitdagend voorstel; ‘kom maar hier naartoe, dan kun je het zelf doen’ Uhh, zelf? Nu heb ik geen twee linker handen, maar met schuurpapier en polijstmiddel losgaan op mijn zojuist verworven bloedmooie Oris? 
Ehh, Ronald, dat durf ik niet… Ronald: wat kan er mis gaan? Mijn vrouw: sukkel, schiet op, mooie kans om iets te leren!
Dus hup naar de residentie van Ronald in Cothen. Zijn werkplaats/atelier is het walhalla voor liefhebbers van alles dat tikt, het enige dat je daar niet vind zijn bommen… In eerste instantie ziet het er redelijk chaotisch uit, kijk je beter dan zie je dat de goeroe zeer georganiseerd is en voor werkelijk alles een uitgedacht plekje heeft. Alles is blind te vinden! Je kijkt je ogen uit!
Ok, alle benodigde attributen lagen reeds klaar voor mijn miniworkshop plexi polijsten! Na een korte en genuanceerde uitleg ging ik aan de slag. Op het glaasje zaten veel kleine krasjes, maar ook een grotere. Na de eerste stap zou die al behoorlijk weg moeten zijn volgens Ronald, maar dat was niet het geval… Bij nadere bestudering bleek het aan de binnenzijde te zitten! Bizar, hoe kan dit? Nou, de conclusie was snel getrokken, er had een horloge vandaal met zijn domme tengels aan gezeten! Wat nu? Uiteraard moet hij open, zei Ronald. ‘Ga maar even zitten, dan maak ik hem open’ Ik heb hem al vaker in actie gezien, maar het blijft verbazend. Dus voordat ik goed en wel zijn advies heb opgevolgd (gaan zitten) heeft hij de kast open, kroonstift eruit en het uurwerk eruit! De precisie gekoppeld aan snelheid, het is iets waar Max zich niet voor zou schamen!
Ok, glaasje aan de binnenzijde gepolijst, ultrasoon gereinigd, op de droger, meerdere nacontroles en alles weer in elkaar, direct afgeregeld en wd getest! Laatste hand aan het glaasje gelegd en jawel, een sexy en als splinternieuw shinende Oris! 
Zie de plaatjes hieronder!
Voor:
Kast inpakken:
Polijsten:
En het resultaat:
En een zeker zo’n leuke leerzame ervaring 
