Het is allemaal begonnen met mijn werk. Ik was nog nooit in Frankrijk geweest. Tot ik opeens met de eenheid naar de legerplaats “La Courtine” werd getrapt om te oefenen. Erg mooi gebied, de Fransen hadden lekker eten en daar voor het eerst een ontzettende kater gekregen van het regimentsdrankje Calvados.
In 2014 ging ik met het 17 Pantserinfanteriebataljon, en de overgebleven veteranen van de prinses-Irenebrigade naar Normandië voor de Internationale herdenkingen in het kader van 100 years D-Day. Daar heb ik enige tijd vertoefd in Caen, Bayeux, Arromanche, Cabourg en Deauville. Dat stukje van Normandië, de lokale mensen en specifiek het stukje onlosmakelijke geschiedenis van mijn eenheid zal ik nooit meer vergeten.
De Calvados die toen werd geschonken, de verhalen die uiteindelijk naar boven kwamen en de dankbaarheid van een generatie die aan het uitsterven is hebben een diepe indruk op mij gemaakt. En nu to the point!
Er stond een tijdje terug een Deauville op het forum. Ik herkende de naam. Is Oris Frans dan? Oh, het blauwe op de plaat heet Deauville…
En ergens lijkt het wel op de kleur die het water daar heeft. In dat water, heb ik ook traditiegetrouw het “Invasiekoord” gedoopt, zoals de mannen van het 17e in 1944 op “Gold beach” deden. U snapt het wel, ik moest die Deauville hebben.
Los van dat hele “persoonlijke heritage gewauwel” hierboven is het gewoon een ontzettend gave zomerse klatser, en ik was op zoek naar iets met blauw erin. Een en een is twee:
Ik vind hem leuker dan de zwarte sixty-five, bandenswaptechnisch wel wat lastiger maar voldoende toffe alternatieven te vinden. Ik ben er content mee .
.
