Eh, lieden,
Een muziekje bij een topic om in de stemming te komen, daar ben ik wat slechter in. Maar op het gevaar af dat ik het één en ander aan plagiaat pleeg, hier voor de liefhebbers wel iets.
Waarschuwing 1. Het is klassieke muziek.
Waarschuwing 2. Het is een lang, heel lang, stuk klassieke muziek.
Waarschuwing 3. Je zou verslingerd kunnen raken aan klassieke muziek.
Waarschuwing 4. Het heeft met de Alpen te maken, dus je zou ik vakantiestemming kunnen raken.
Maar goed. Ik heb gewaarschuwd.
Ik zal het qua tekst niet al te lang maken. Beloofd. Gaat vast niet lukken. 
Ter zake. Eind vorig jaar laste ik een Sabbatical in omdat ik naar een 3 piece collectie wilde. En dat is gelukt. Not. Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. 
Ik kon de verleiding niet weerstaan, zoals we in ons hobbywereldje inmiddels wel gewend zijn.
Na mijn grail GS (geen NA geschreven) de SBGV011 Selfdater Re-issue, een kadootje in de vorm van een Meistersinger Limited 75 jaar vrijheid (NA met de QlockTwo) en recent nog een Bronzen Meistersinger Metris (geen NA geschreven) is de horlogekist weer behoorlijk gevuld.
Omdat ik een haat-liefde verhouding met duikers heb, er zijn prachtige bij, maar 't is om de pols toch steeds mijn ding niet, ben ik de afgelopen maanden meer en meer gaan verdiepen en met diverse schuine ogen gaan kijken naar de nieuwe Seiko Alpinisten. De historie ervan, maar ook de enthousaste verhalen die al jaren bij de liefhebbers rondgaan hebben er ook aan bijgedragen.
Uiteraard mede gevoed door het feit dat ik gewoon eigenlijk nog steeds een allround horloge erbij wilde. Ik had toch nog geen horloges. Dus. 
Overigens, de originele groene en de heruitgave (van de SARB017 meen ik) deed het toch niet voor mij in real-life.
Dus van het één kwam het ander. En mijn goede horlogevriend @brambo is altijd bereid om me van het kantje in de sloot te helpen en de drang aan te wakkeren.
Vervolgens gaat het fout… en met tussenpoos van een aantal weken is dan dit het resultaat.
We beginnen simpel, dus zonder al te veel poespas en (één van mijn eisen) niet op leer dus alleen staal.
Nogmaals, Simpel. back to basic, terug naar de kern…
De Alpinist Core SBP155J1:
Rechttoe-rechtaan en de combinatie van groen met goud doet het hem. 
Toen kwam toch ook de andere, de non-Limited Glacier SBP197J1, én op staal. Wel terug naar het oorspronkelijke Alpinist ontwerp, mét kompasring.
Het blauw-grijs met sunburst. 
Goed. Ik ga verder geen verhandeling neerpennen over de geschiedenis van de Alpinist, daar is genoeg over te vinden, zowel op als buiten HF.
Ik ga het ook niet over de band hebben, want da’s gewoon dezelfde. Recht-toe-recht aan, geen halve schakels, één klein extra gaatje voor een verzetje op de sluiting. Het zou voor het op maat maken een probleem kunnen zijn, echter, voor mij zijn ze precies goed pas.
Ik beperk me daarom verder tot gewoon vergelijkende foto’s zodat iedereen zich een beeld kan vormen. Zelfde hoek, zelfde lichtomstandigheden.
Daar gaan we:
het verschil in wijzerplaat is natuurlijk evident. De Core heeft een prachtige gewerkte plaat, een klein randja om het daumveld, maar geprinte indices.
De sunburst in het ijsblauw en de opgelegde indices zijn de blikvanger van de Glacier.
De Core heeft geborstelde wijzers, de Glacier gepolijste.
En nog even voor het overzicht.
En dan beide nog even in het wild tijdens mijn dagelijkse wandelronde, in beiden gevallen op een grijs-bewolkte dag.
Ik vind ze beiden in hun eigen stijl iets hebben en verrassend genoeg verschillen ze wel zo van elkaar dat ik niet het idee heb “hetzelfde-horloge-maar-een-andere-kleur” om te doen.
Het groen van de Core is een rustige kleur groen die vanwege het wat fume-aandoende kleurverloop, een ingetogen blikvanger is op de pols. Gewoon een fris horloge waarbij het feit dat hij ietsje kleiner is dan de glacier bijna niet opvalt.
Gevoelsmatig is hij wel iets dikker, maar dat komt ook door het gebolde glas.
De Glacier is, wat onderkoeld, pun intended. Met bewolkt weer, gewoon grijs. Tot ineens die flakkering van de suburst erdoor komt. Dan is hij in combinatie met de opgelegde indices best chique.
Ze voldoen beide aan mijn idee van een toolwatch. Da’s natuurlijk betrekkelijk, want ik ben niet zo’n klusser. Hooguit komen ze met het geweld in aanraking in de categorie: vervangen van papier in de printer of het onkruid verwijderen in de tuin of, inderdaad, tijdens de vakantie een bergwandeling maken.
De de waterdichtheid is uiteraard helemaal top en de lume is des Seiko’s, dikke prima, al is het jammer dat er op geen van beide horloges verschil in lumepip op de twaalf zit. Dus altijd even gokken in het pikkedonker of je je pols wel recht voor je hebt.
Goed, hier wilde ik het bij laten. Het was weer leuk om de foto’s te maken, het stukje te schrijven en te genieten van horloges. 
