Lang verhaal, u bent gewaarschuwd.
Een tijdje geleden was ik wat aan het struinen op internet, op zoek naar onderdelen voor een aantal Seiko projectjes, die ik nog heb liggen. De onderdelen had ik gevonden, maar tijdens het zoeken viel mijn oog op dit horloge. De prijs was goed, het horloge leuk en aangezien ik toch al verzendkosten moest betalen, deze gelijk mee besteld. Op de advertentieplaatjes zag ie er niet uit, maar een leuk projectje om eens onder handen te nemen.
Een Seiko Champion. Voorzien van een Seikosha 17 jewels handwinder uurwerk, zonder datum complicatie, dus lekker simpel, rechttoe rechtaan. Door het ontbreken van die complicatie, is het uurwerk redelijk dun, waardoor er maar een hele dunne kast nodig is en het een heel slank horloge is. Met een doorsnee van 36mm is het een prima maatje, voor mijn dunne pols.
De kast zag er nog redelijk uit, maar het was duidelijk dat de wijzerplaat wat beschadigingen had. Vaak zegt dit ook wat over de staat van het uurwerk, is mijn ervaring, maar toch de gok genomen. Misschien loop ik ooit nog eens tegen een nette wijzerplaat aan. De kast is trouwens van roestvrij staal.
Ik ben erg gecharmeerd van vintage Seiko’s, met name die uit de 60’s. Ik had wel eens Champions in het Vintage Seiko topic en in “Welke vintage draag je vandaag deel zoveel topic” voorbij zien komen, prachtige modelletjes, weer eens wat anders. Dus op internet gezocht, of er info over de Champion te vinden was.
Historie van de Seiko Champion
De Champion werd door Seiko in het begin van de jaren 60 geĂŻntroduceerd, als een low end horloge, een instapmodelletje. In het begin, zo rond 1962/63, waren het vooral klassieke en elegante horloges, vanaf 1963 kwamen er wat meer sportievere modellen.
De eerste modellen zijn uitgerust met een Seikosha 54 uurwerk. Hoe het zit met die van mij weet ik niet, omdat er op de platine van mijn model de cijfers 7 en 45 staan. Het uurwerk was er zonder (Champion) en met (Champion Calender) datum complicatie.
Champion 2e serie
In 1963 werd een nieuwe uurwerk reeks gepresenteerd, de Seikosha 850 (zonder datum) en en de 860 (met datum). Met deze tweede serie werd ook de Seiko Champion Alpinist geĂŻntroduceerd. Het wat bekendere broertje in de reeks.
Alle kronen van deze serie waren gemarkeerd met de letters SW (Seiko Waterproof)
De latere serie
Vanaf 1964 produceerde Seiko alleen nog het Calender model, met het dan nieuwe 7622 (voorheen 860) uurwerk.
Aan de hand van deze informatie en het nummer 15009AE op het achterdeksel van mijn exemplaar, denk ik dat deze van de eerste serie is. Gemakshalve dateer ik hem op mijn geboortejaar (1962). Mocht dit nu niet kloppen, dan hoef ik dat niet te weten 
Toen het horloge binnenkwam bleek dat het niet liep. Bij het openen van het achterdeksel zag ik niet veel bijzonders, dus ik ging er vanuit, dat ik bij het demonteren het euvel wel zou tegenkomen, want het uurwerk zag er erg netjes uit. Geen kansloos en verroest binnenwerk gelukkig. De schroeven waren onbeschadigd, dus ik was positief gestemd. Waarschijnlijk was het horloge niet vernageld door een hobbyist zoals ik.
Nou, het bleek al snel waarom het uurwerkje niet eens kon lopen. Het hele uurwerk zat vol met groenige olie.Wat een vette zooi zeg. Niet alleen bij het draaiende gedeelte, maar zelfs onder de wijzerplaat. Alles plakte aan elkaar van de vettigheid. Omgerekend naar de prijs van Moebius, was er zeker voor een euro of 9 a 10 aan olie in gekieperd. En waarom? Maar goed, dit had ook een positief gevolg. Het uurwerk was hierdoor goed bewaard gebleven, want er was geen spatje roest te vinden.
Hier kan je zien dat de windingen aan elkaar geplakt zaten door de olie.
Ik heb eerst alle onderdelen met keukenpapier schoongemaakt, voordat deze in de Elma gingen.
Ik was er blijkbaar zo onder de indruk, dat in een moment van onachtzaamheid, ik het deksteentje van het ankerrad kwijtraakte, dat gebeurt me niet vaak. *&ˆ%$#. De rest van de avond gezocht, maar niet meer kunnen vinden. Shit. Dat zijn van die onderdelen die je niet kwijt wilt raken. Veertjes heb ik wel op voorraad, maar een passend deksteentje vinden is altijd gedoe. Twee avonden met een zaklampje op mijn knieën onder mijn werktafel gelegen, maar niets gevonden. Stofzuiger met een stukje doek voor de zuigmond, ook geen resultaat.
Pas de derde avond, toen ik allang de hoop om het deksteen terug te vinden had opgegeven, viel ineens mijn oog erop. En dat is knap, want ik heb een leesbril om wat te kunnen zien in mijn directe omgeving.
Verder geen rarigheden tegengekomen en na de schoonmaak, controle van de onderdelen, montage en smeren liep het uurwerk weer redelijk. Alleen was de beat error veel te hoog. Dit uurwerk heeft geen stelmogelijkheid op het kompas, zoals bij modernere uurwerken, om de beat error te regelen. Om het simpel te zeggen, het uiteinde van de spiraal zit vast aan de kloof. (zie eerdere foto van het uurwerk).
Dus om de beat error te regelen, zal je de balansspiraal van de balans moeten verwijderen. Vervolgens netjes uitmeten hoe deze op de balans teruggeplaatst moet worden, de spiraal weer op de balans plaatsen met de triebniet, de balans weer aan de kloof bevestigen en terugplaatsen in het uurwerk. Daarna het uurwerk op de timegrapher en weer de beat error checken. Is die nog niet goed, dan de balans er weer af en de spiraal iets verdraaien op de balansas, net zolang tot de beat error goed is. Is even een klusje, maar als je vaker oudere uurwerkjes service, krijg je er vanzelf handigheid in.
Het uurwerkje loopt nu weer prima, de waarden op de timegrapher zijn meer dan netjes voor een Seiko / vintage horloge. Super blij mee.
Het uurwerk gaat via de glaszijde in de kast, omdat de wijzerplaat groter is dan het uurwerk. De wijzerplaat wordt vastgezet door het plaatsen van het glas met bezel op de kast. Het uurwerk wordt aan de achterzijde nog vastgezet met 2 schroefjes.
Op deze foto kan je goed de schade aan de wijzerplaat zien.
Deze tussendoor-aankoop blijkt een mooie aanwinst en persoonlijk vind ik het pracht horloge. Ik hou van een strakke vormgeving, zo min mogelijk tekst op de wijzerplaat en zonder dag/datum. Daar voldoet deze helemaal aan. Wat ook wel leuk is, is dat de uurmarkeringen in de wijzerplaat zijn geslepen.
Ik heb nooit de behoefte gehad, om op zoek te gaan naar een horloge uit mijn geboortejaar, maar nu ik deze heb, is het toch wel leuk. Een horloge, net zo oud als ik, met hier en daar ook een littekentje, is toch een leuk bezit.
Ik ben blij met deze vette Seiko.
