Grails. Horloges waar je van denkt: Ooit. Ooit zal ik deze hebben. Het vreemde met dat soort dingen is dat als het er is je bijna vergeet dat het ooit een onmogelijkheid was. Zo droomde ik vroeger van een eigen auto. Instappen in de avond met wat herfstregen, lampjes aan. Een eigen auto.
Nu staat mijn auto naast ons huis, en denk ik soms gewoon even terug aan toen. En pas geleden ben ik gewoon even in mijn auto gaan zitten. Bewust even dat stuur vastpakken. Ik heb hier hard voor gewerkt, vervoer mijn kinderen hierin, en straks gaan ze er zelf in rijden. Spullen zijn om door te geven. Ze zijn eigenlijk nooit echt van jou. En dat vind ik best een geruststellende gedachte.
Zo ook met horloges. Ik droomde ooit van horloges boven de €500 euro. Waarom zou je zoveel uitgeven? En toen reed ik op een dag naar Zwitserland om daar een Zenith op te halen. Magisch was het. Ging totaal niet over geld maar over ergens naartoe werken. Iets zien dat je graag wil hebben en gewoon regelen dat het gaat lukken.
Onderstaande Seiko Monaco was zo’n horloge dat ik altijd al mooi vond, maar, en dan gaat het wel over geld, daar wilde ik gewoon echt geen €800 of meer voor neerleggen.
Ja ze zijn best zeldzaam en helemaal in goede staat. Ja ze hebben een fantastisch uurwerk ( wat zeer lastig te servicen is ) en ja, ze zijn iconisch omdat ze vierkant zijn, een verzonken kroon en 2 gedistingeerde pushers hebben die mooi op zijn caliber 11 achtige wijze uit de kast steken.
bron: Fratello
Ik kocht deze van een uiterst vriendelijke en geduldige Duitser die me een foto stuurde van het horloge om zijn pols. Eerlijk vertelde dat het horloge niet constant liep. Maar ik zag door de slechte foto’s heen een zeer mooie wijzerplaat en hoopte het te kunnen fixen. Een gokje dus.
Bij binnenkomst alles uit elkaar, huidboter genoeg, alles schoongemaakt en ik zag dat de rotor niet goed vastgeschroefd was. Los gekomen, het uurwerk was overigens brandschoon, en na vastzetten, jawel, liep ze prachtig. En constant ,easyfix dus.
Horloge schoongemaakt en glas gepolijst, en het is toch echt een plaatje? Nietwaar?
Het 7016 uurwerk was in 1971 het dunste chronograaf-uurwerk ooit gemaakt. 6,4mm dik. Het hield dit record tot 1987. Lezen we mee? Dit is best een prestatie. Enicar had een jaar ervoor haar eigen versie op de markt gezet, gebruik makend van een 7016 uurwerk en eenzelfde kast, zij het wat anders afgewerkt.
Het is een kwestie van smaak maar toch durf ik dit horloge tot de best ogende Chono’s van Seiko te noemen. En er zijn aanzienlijk veel Seiko chronografen.
Wat bij deze opvalt is wat mij betreft de verfijning in details. De minutenwijzer met de urenwijzer erachter geplaatst. Het maakt de wijzerplaat rustiger en het is één van de weinige chrono’s die je zelfs onder een pak zou kunnen dragen. Die secondewijzer die op het einde in prachtige oranje verf is gedipt zodat de match met de minuten wijzer compleet is. De indices en wijzers, zorgvuldig gevuld met lumen.
Het is in 1971 uitgebracht, voordat ik geboren was, en dat betekent eenvoudigweg dat het een oud ding is. Vintage. Maar toch voelt het ontwerp fris, is alles zorgvuldig uitgelijnd en erg mooi afgewerkt. De detailfoto’s spreken voor zich…
Valt me wel tegen dat je deze niet zelf hebt opgehaald (toch? 
). 
valt me ook tegen dat niemand Dibs heeft geroepen, dus bij deze: