Het zonlicht viel op het licht gebolde saffierglas. De indices glommen op en de wijzerplaat oogde antraciet. Misschien wel ergens tegen het groene aan, bedacht ik mij nog. Maar wat weet ik er ook van, kleuren onderscheiden is sowieso niet mijn ding! Maar wat een apparaat zeg!
Ik denk dat iedereen wel het warme gevoel kent, wanneer je een nieuwe aankoop om de pols hangt. Dat gevoel heb ik net in een notendop proberen te omschrijven, maar de totaal ervaring zoals je het toen mee kreeg… valt bijna niet te beschrijven, ook nu niet. Na het vlugge passen was het tijd om de band te verstellen. Dat ging aardig vlot en zelfs zonder gevloek.
Dat is wel eens anders geweest met het pin en collar systeem van Seiko. Hiervoor droeg ik een Samurai (SRPB49), maar daar kreeg ik niet echt een klik mee. Als ik beide kasten naast elkaar zie, vasthoud en wat mee speel, merk je aan veel dingen dat er meer tijd gestoken is in de SBCD. De bezel draait en klikt fijner, de band zit wat lekkerder in elkaar en de kroon draait makkelijker weg. Om maar te zwijgen over het verschil in lume. Zelfs het kleinste beetje natuurlicht lijkt de SBDC op te slurpen.
Mijn Samurai was geweldig, laat dat vooropstaan. Goede en degelijke brouwkwaliteit en een mooie afwisseling van stukken geborsteld en gepolijst staal op de kast. Maar dit is toch wel met een stukje lekkerder.
Misschien is het een placebo effect, maar tot nu toe heeft mijn nieuwe aankoop mij zeker verrast ten opzichte van de Samurai. Hij draagt lekker op de pols, ondanks de relatief grootte afstand tussen de lugs. Deze afstand leek op papier der mate groot, dat ik geruime tijd mijn twijfels had over of het wel natuurlijk zou ogen op mijn 18cm, vrij vierkante, pols.
Nu zit ik in de trein, richting een avondje Surinaams eten bij Tante Wonnie (aanrader trouwens) en staar ik als een halve zool naar mijn pols. Ik ben echt tevreden met mijn nieuwe aankoop en ik hoop dat ik er lang plezier van mag gaan hebben. Zoals ik er nu naar kijk gaat hij nooit meer weg, maar zoals we allemaal weten… als je het flippervirus eenmaal hebt, kom je er nooit meer vanaf. Kortom: over een paar weken kan ik hier pas een realistische uitspraak over doen!
Tijd voor een hapje eten .