Ik weet nog goed dat ik als kind een quartzhorloge kocht van mijn krantenwijkverdiensten. Mijn broer en ik brachten de krant rond in Bergen op Zoom. Hij in de binnenstad en ik in de muziekbuurt en een deel van Meilust… mijn broer was mijn wekker aangezien ik in ons gezin bekend stond als iemand die nergens van wakker werd. Een wekker had ik, maar dat was zo’n Vroom & Dreesmann handopwinder met twee bellen erop die rond 05.15 uur zorgden voor een zeer hinderlijk en schel geluid in ons huis. Of onze straat moet ik zeggen. In de jaren 80 waren we niet zo gevoelig en gunden we elkaar een leven zoals we dat zelf in wilden delen.
Maar goed, die krantenwijk zorgde voor inkomsten en ik reed na school regelmatig naar juwelier van Moorsel in de Zuivelstraat om daar mijn Sparta disco net niet tegen de etalageruit aan te zetten en te gluren naar de Citizen Chronograph titanium… een quartz uurwerkje wat me toen Fl. 279 gulden kostte…
Dat was een hoop geld, maar ik ging ervoor.
Ik heb het horloge niet meer maar vond wel een tekening ervan in mijn tijd dat ik naar het Stedelijk instituut voor schone kunsten en ambachten (SISA) ging in Antwerpen. Ik was gek op het elektronische geluid van het alarm en ook de manier waarop de chronowijzers rondgingen over de wijzerplaat kostte me meer batterijen dan me lief was.
Nu, zo’n dertig jaar later, merk ik dat ik weer melancholisch word bij het zien van quartzhorloges uit de jaren tachtig en negentig. En een tijd terug haakte mijn ogen zich aan mijn beeldscherm omdat ik de Seiko 7A38 zag, de 7270 om precies te zijn, bijgenaamd, de Seiko Speedmaster. U mag zelf beslissen of deze vergelijking terecht is. Ik zie overeenkomsten, maar die zie ik ook tussen Gordon en Daniel Craig. Niet steekhoudend dus…
Het zijn wondertjes van techniek, en vaak onterecht gezien als goedkope varianten op automatische chronografen … Er zit geen plastic in… En vier spoelen…
Hier wat technische info, voor hen bij wie daar de broek van bolt.
Wat mij vooral opviel, en opvalt is dat vintage horloges van bekende horlogehuizen in de tijd van de quartzcrisis, echt een afwerking en verfijning kenden die je nu haast nergens meer vindt. Ik durf te zeggen dat men er gewoon meer tijd voor nam. En men moest wel compenseren wat door velen als het einde van de automatische horloges werd gezien. De kwalteit van deze quartzen is op geen enkele manier te vergelijken met de quartzen van nu. De high-end series uitgezonderd.
Voor ik weer veel te lang over onzinnige details en voor niemand relevante herinneringen doorga, volgen hier beelden van de Seiko 7A38 7270 ‘Speedmaster’. Wat een prachtig horloge… De kastvorm die prachtig doorloopt in de bracelet, de hoger liggende bezel, mooi gepolijst en daardoor goed afstekend tegen de verticaal gebrushte roesvrijstalen kast, de matzwarte wijzerplaat met opgelegd logo en contrasterende wijzers die het horloge direct sportief maken en de fantastische dag/datum aanduiding in het 1/10de secondenvenster. De zaterdag -en zondagfunctie in achtereenvolgens helderblauw en vuurrood. Je ziet gewoon uit naar het weekend, voor zover je dat al niet deed…
Met 36mm niet groot, maar verdorie, wat een juweel aan de pols, gedistingeerd met een sportieve uitstraling.
Zou je op willen houden met die het gebruiken van die benaming? Quartz was gewoon gerespecteerde technologie, toentertijd cutting edge, waar iedereen al sinds 1932 achteraan zat.
Jouw artikel laat juist mooi zien dat de quartz tijd een renaissance van innovatie binnen de tijdmeting vertegenwoordigde, en dat bedrijven die in een crisis geraakten gewoon niet relevant konden blijven. Shit happens.
Dat maakt quartz geen crisis, hoezeer de destijds falende Zwitserse industrie ook maar een zondebok zocht teneinde de eigen boezem te schonen.
Jammer. Dat zijn de krenten in de pap. Ik kan me de Sparta voor de etalage van de plaatselijke juwelier zo voor de geest halen.
Yup. Prachtig horloge, mooi verhaal. Gefeliciteerd en bedankt voor het nemen van de moeite.
Ik vind het wel een geinig fenomeen hoor. Quartz klokken in 1932 uitgevonden door Bell Labs, miniaturisering werd onderzocht door Patek, Omega, Rolex, Hamilton en god jan en iedereen in Europa en Amerika, inclusief Seiko in Japan. Ze waren eerder, maar niet veel eerder, Omega stond ook op het punt om een horloge uit te brengen.
De crisis in de jaren 80 was een samensmelting van veranderende globale economische omstandigheden na het uiteenvallen van Bretton Woods in 1972, de oliecrisis, de opkomst van Thatcher- en Reagonomics, en een opbloeiende electronica-industrie dankzij de popularisering van transistor-gebaseerde computers en ASIC gebaseerde consumenten-electronica.
De Zwitsers waren niet klaar voor de veranderende wereld, ze waren niet hip, niet relevant en ze hadden geen mind-share onder de mensen. Kort en goed: Zonder de Japanners waren ze ook ten onder gegaan.
Maar of je nou in Wikipedia rondneust, of op de geschiedenis-site van allerlei merken, of je staat in het museum in La Chaux-de-Fonds, het quartz crisis mantra suggereert dat Omega, Rolex, Piaget, Patek en vele anderen nog gefocust waren op mechanisch.
Het is saillant dat de Wiki waar je naar verwijst ook uitlegt dat de “Quartz Crisis” de Zwitserse benaming is, terwijl het in de rest van de wereld gewoon de “quartz revolutie” werd genoemd. De negatief klinkende benaming is onder horlogeverzamelaars populair geworden omdat ze teveel Zwitserse Kool-Aid drinken.
Ik blijf het de
noemen.
Nogmaals, gefeliciteerd met die Chrono. Een mooie Speedmaster van de uitvinders van de mechanische quartz chronograaf: Seiko.
