Het was een lange zoektocht. Zelfs eentje waarbij ik jullie hulp inschakelde. (Wie herinnert zicht nog de le-gen-da-ri-sche poll: tangente of max bill?) Op jullie zéér licht advies kocht ik dan toch een Junghans Max Bill. De automatic, in wit, mét cijfertjes. Een beauty, echt waar. Maar om één of andere reden had ik het horloge in mijn hoofd zo groots gemaakt dat de doosopening teleurstelde. Mooi horloge, maar eerder ‘meh’ dan ‘wow’. Geen idee waarom, want op papier heeft die Max Bill alles: domed acryl, mooie wijzerplaat, de Max Bill ‘4’ én 38mm. What’s not to like? En toch.
Ik denk dat-ie te groot was. Te aanwezig op mijn bleke winterse vel. (Check de foto’s hieronder. Ik ben bleker dan een overbelicht laken.) En als ik 'm wou omruilen kon ik absoluut niet wachten tot de zomer. Dus Max ging retour. Zou 'k dan toch een Tangente moeten kopen? Die is kleiner, heeft ook cijfertjes… én is een handwinder, wat voor mij een plus is.
Maar die prijs. Anderhalve keer een Max Bill, terwijl mijn telescoop ook dringend een nieuw objectief nodig had. Choices, choices.
En dan kwam er plots een Stowa Antea op m’n pad. Tangente design, maar origineler. Historischer. Juister. Goedkoper. Ok, een standaard (al moet ik zeggen: prachtig gedecoreerd!) Peseuxtje erin. Geen hacking. Maar wel kleiner dan de Max Bill. Eleganter ook (vind ik).
Wel, ik heb toegehapt.
De laatste maanden heb ik een catch-and-release gehad van een Seiko SBDC051 (geen spijt van de verkoop), een Casio M5610 (ondertussen teruggekocht) en die Max Bill. M’n Airman 1, daar heb ik dan weer wel spijt van. Die komt ooit nog terug. Maar m’n gloednieuwe Stowa, ja, die heeft gebeten. Die draag ik nu al gewéldig graag. Klein maar niet té klein, elegant, dun, origineel.
De dial is zilver en wit tegelijk, en die wijzers: zwart op één moment, prachtig blauw op het andere. En zo scherp, crisp, afgelijnd. Bauhaus op z’n best. Geen lijn te veel. ik ben voorlopig verkocht. Er is een klik.
Dank, forum, voor het advies en een fijne avond voor iedereen!
En deze is er nu dus ook. En nog eentje. Ach ja.