Alle keuzes die je maakt worden uiteindelijk toch gevormd door je omgeving. Zo ook bij de aanschaf van deze TAG Heuer 2000 CK1111.BA0328. Een goede bekende van mij draagt altijd een CK1110, de variant van dit horloge met een zwarte plaat. Ik betrapte mezelf er toch vaak op dat ik naar zijn pols zat te staren, er was iets aan dat horloge dat het gewoon goed deed. Daarnaast vrees ik dat ik ook gevoelig ben geweest voor F1-sponsoring, want ik wilde wel, als ik een TAG zou kopen, het logo in de groen-rode kleurstelling, en niet de minimalistische variant. Op deze witte plaat schieten de kleuren er echt mooi uit wat het horloge extra karakter geeft. In de communicatiewetenschap spreekt men van een ‘’derdepersoonseffect’’ als men aangeeft dat sponsoring of andere reclameuitingen geen effect op hen hebben, maar ze wel geloven dat het effect heeft op anderen ‘’ja sponsoring van TAG Heuer, daarmee hebben ze vast invloed op mensen, maar niet op mij hoor.’’ Dat dacht ik ook, maar goed, ik moet er toch aan toegeven.
(TAG) Heuer heeft best wat bizarre keuzes gemaakt in de 2000-serie (wat vrij snel duidelijk wordt als je door deze catalogus heen scrolt. Zie die malle gele klatser uit 1982 maar eens. Of de zwart goudenTristar), maar de plank werd zo nu en dan ook gewoon hartstikke raak geslagen in mijn optiek.
In 1996 kwam men dus met deze CK1111. Het horloge heeft een diver extension clasp, maar ook een tachymeter (wat sommigen al als foute combo genoemd hebben), een panda dial (dat vind ik dus echt prachtig), 38mm, saffier, ETA 251.262 Quartz, kwa features allemaal gewoon proper, maar esthetisch vooral wel heel erg leuk. Voor de looks wilde ik dus toch dit exemplaar, en dat is reden genoeg om op zoek te gaan.
Hij leek wat lastig te vinden, maar soms duikt een horloge op het juiste moment op de juiste plek op. Vlak na de geboorte van mijn dochter en in een wat turbulente periode van het leven, kreeg ik ineens ergens de melding dat dit exemplaar een nieuwe eigenaar zocht. Zo zit er meteen een mooie herinnering aan dit horloge, en dat maakt voor mij vaak ook de hobby helemaal af. Een kwestie van toehappen en nu genieten.