Zo nu en dan steekt het horlogevirus flink de kop op. Dat uit zich in het consumeren van gigantische hoeveelheden Instagram en YouTube content. Maar ook het blauwe gedeelte van dit gezellige forum en Chrono24 krijgen veel aandacht. En zo af en toe denk ik dan: hebben! Meestal kickt bij mij daarna snel de ratio erin waardoor het alweer vijf jaar geleden is dat ik het trotse gevoel van een NA heb ervaren. Ons bin (soms te) zuunig en da’s van vader op zoon doorgegeven. Dat vind ik soms wel jammer want het lijkt me hartstikke leuk een horloge te dragen wat mijn vader ook met plezier zou hebben gedragen én om dat dan ooit weer door te kunnen geven.
Maarja, sinds enkele maanden is het dus weer raak. Teddy Baldessare, Jenni Elle( 
), The Urban Gentry, Fratello Watches, Watchfinder en talloze andere ‘watchfluencers’ passeerden de revue en steeds vaker kwam de Tissot PRX voorbij. Verdacht (€€€) vaak overigens. Maar de tapisserie op de wijzerplaat, de stalen taps toelopende geïntegreerde band, de 80-uur gangreserve en het dubbele saffier nodigden mij toch uit dit horloge eens om de pols te slingeren.
Op een zaterdag in augustus was het dan zover: onder het mom van voor service wegbrengen van mijn Tag Heuer ben ik samen met mijn vriendin de stad ingegaan. En daarvoor moest ik natuurlijk wel even langs Juwelier Van Willigen. Daar plaatsgenomen heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt de PRX in het echt aanschouwen.
De blauwe, groene en zwarte wijzerplaat kregen om de beurt een kans te schitteren. Evenals de stalen en leren banden. Één van de gepaste configuraties was de blauwe wijzerplaat i.c.m. de blauwe band. En toevalligerwijs stond de datum van dat horloge op de 24e: de geboortedag van mijn vader, mijn vriendin en mezelf. Het enige nadeel was dat dit horloge op leer was en mijn voorkeur uit ging naar staal. De blauwe wijzerplaat i.c.m. stalen band moest het dan worden. Na kort gepingel kwamen we op een mooie prijs en de afspraak dat ik er nog één nachtje over zou slapen.
Na dit bezoek bij Van Willigen ben ik met de Tag Heuer Aquaracer om de pols naar Horloge Reparatie Den Haag gewandeld. Na keurig te zijn geholpen ben ik met kale pols huiswaarts gekeerd en dat voelde toch wel erg leeg.
Op zondag ontstond de neiging de - dag daarvoor - ontstane leegte op te vullen. Maarrrrr, er moest ook nog een cadeau komen voor mijn vader die drie dagen later 68 jaren jong zou worden. Toen ontstond het idee dit horloge cadeau te doen. Het zou hopelijk iets zijn wat we beide mooi zouden vinden maar omdat mijn vader geen interesse heeft in spulletjes was dat nog wel de vraag. ‘‘The proof of the pudding is in the eating’’ dus heb ik voor de zekerheid het horloge wel gereserveerd bij Van Willigen.
Op de dag van mijn vader zijn verjaardag, de 24e, heb ik hem met een verjaardag ontbijt als smoes naar de Plaats in Den Haag meegenomen. Een broodje en Bossche Bol van Boheemen (voor Hagenezen de échte Bossche Bol) verder gaf ik hem aan nog een verrassing te hebben verderop in de straat. Samen zijn we naar Van Willigen gedrenteld en eenmaal daar kwamen de PRX’en weer op tafel. En verrek! Het horloge met de blauwe plaat en blauwe band kreeg mijn vader zijn voorkeur i.p.v. de stalen band. En als klap op de vuurpijl stond de datum nog steeds op de 24e! Dat moest 'm worden dus. Enigszins beduusd, verrast en een héél miniscuul klein beetje ontroerd nam mijn vader zijn horloge trots in ontvangst. Hij draagt 'm sindsdien iedere dag en soms krijg ik zelfs een beetje onhandige uitgevoerde ‘wristshot’ toegestuurd.
Zelf had ik dus nog steeds een kale pols maar de mooie herinnering van die dag maakte dat helemaal goed. Al duurde het nadien niet lang dat ik mezelf ook heb getrakteerd; deze NA komt in een later topic. To be continued 
Leuke vrouw.