Opmerking: ik heb dit verhaal per ongeluk in de Oris Only draad geplaatst, waardoor het nu 2x op het forum voor komt. Zal niet meer gebeuren 
“To limit, or not to limit”, that’s the question. En daarmee begin ik de introductie van mijn NA. En nee, NA staat in dit geval niet voor Nieuwe Aanwinst, hoewel het dat wel is, maar voor Narcotics Anonymous. Want het verzamelen van horloges is een rasechte verslaving. We kennen het vast wel, dat gevoel van “hebben, hebben, hebben …” en het zoeken naar die verdraaide heilige graal. Denk je ‘m (of haar) net gevonden te hebben, valt ie de volgende dag alweer in diskrediet, want je hebt alweer een nieuwe vlam gevonden. Branden in hel zul je, Menno!
Zo ook met de Oris Whale Shark LE. Liefde op het eerste gezicht bij het zien van de foto’s. En dat niet alleen, het is ook nog eens voor een goed doel: het stillen van mijn honger … 
Dat heb ik mijn vrouw natuurlijk niet verteld, die kent enkel het verhaal van het halveren van de populatie van de Whale Sharks, en hoe zielig dat wel is.
Overigens is Oris in mijn ogen goed bezig met hun ‘change for the better’ programma en … oh, even wachten, komt net een nieuw ‘Uhrenmagazine’ binnen. Die gaat even voor … tictoc tictoc, time is ticking … ok, ben weer terug. Was slechts de ‘Uhren Katalog 2022’.
Waar was ik? Oh ja, Oris, change for the better. Better for what, or for who? Beter voor Oris? Beter voor mij? Nee, serieus een goed initiatief waarbij ze ons als mens vooral bewust willen maken op de natuur om ons heen, en hoe slecht ze er soms aan toe is. Aangezien ik zelf ook aandacht heb voor de natuur en graag mijn steentje bijdraag, vind ik de gedachte wel mooi om dit initiatief te ondersteunen en gelijktijdig mijn hobby uit te oefenen.
Dus de Whale Shark gaat het worden. Geen twijfel mogelijk. Dit horloge is echter een LE, met een oplage van 2016 st. Die 2016 is bewust gekozen door Oris aangezien dit het jaartal is van de bekendmaking dat de populatie van deze belangrijke vis (ja, de Whale Shark is een vis) gehalveerd is door toedoen van … de mens. Op het moment dat dit horloge echter onder mijn aandacht kwam, was die al uitverkocht bij Oris zelf. Dat is het nadeel van Limited Editions. Na wat zoekwerk op internet heb ik echter een juwelier gevonden in Nijmegen die dit horloge nog op voorraad zou hebben. Ook op Chrono24 werd het horloge aangeboden in Duitsland, maar dat vertrouw ik (nog) niet goed genoeg. Daarnaast wil ik zo’n prijzige aankoop toch echt eerst zien voordat ik ‘m aanschaf.
Dus ik met mijn vrouw naar Nijmegen om het horloge te gaan kopen. De juwelier was snel gevonden (Google Maps hè). Eenmaal daar aangekomen was het tamelijk druk in de winkel. Maar dat is niet de bedoeling, dacht ik. Ik wil gelijk geholpen worden. Kunnen jullie niet zien dat dit belangrijk voor mij is, en dat elke minuut telt? Wachten dus, er zit niets anders op. Het voelt aan alsof ik in een slow motion film speel, zo lang lijkt het te duren. Om de tijd te doden (pun intended), struin ik langs de vitrines en stop bij de Oris modellen. Wat gelijk opvalt is dat de Whale Shark er niet tussen staat. Nee hè, het zal toch niet waar zijn. Spoiler: het was niet waar. Wat zijn die Aquis modellen toch mooi. De één nog mooier dan de ander. Hé kijk, de Dat Watt staat er wel tussen. Ook mooi.
Tevergeefs probeer ik de overige klanten weg te kijken en krijgen ondertussen een lekkere espresso aangeboden. Dat weet ik wel te waarderen. Zenuwachtig nip ik aan mijn kopje als de verlossende woorden worden gesproken: “U komt voor de Oris Whale Shark?”. Yes, ik wil de verkoper wel omhelzen, maar in het kader van Corona doe ik dit toch maar niet. Hij gaat het horloge uit de kluis halen en even later ligt deze op een presenteerblaadje voor mijn neus. “Wilt U ook nog andere horloges proberen?”, vraagt de verkoper. “Nee, natuurlijk niet. Ik kom voor de Whale Shark. Dat is toch overduidelijk”. Ik pak het horloge op en raak gelijk in paniek. Nee! Da’s ook Watt. Die wijzerplaat glimt helemaal niet. Hoe ik het horloge ook draai en keer, dat sun burst effect schittert(!) door afwezigheid. Logisch, want deze is mat afgewerkt. Ik probeer mezelf wijs te maken dat ik daar wel aan kan wennen.
Dan doe ik het horloge om mijn pols. Wederom paniek. Op één of andere manier krijg ik niet het WOW gevoel. Dat is onlogisch en kan ik niet verklaren. Ik weet toch zeker dat dit mijn NA (nu wel Nieuwe Aanwinst) moet worden. Onverklaarbaar. Ik probeer mezelf wederom wijs te maken dat ik er wel aan kan wennen. Tot overmaat van ramp zegt mijn vrouw dan: “ik vind ‘m niet zo mooi staan”. Net wat ik nodig had. De twijfel slaat nu hard toe en ik kan niet meer logisch nadenken. Het lijkt wel of ik me in een nachtmerrie bevind.
“Misschien toch maar wat andere horloges proberen”, vraagt de verkoper met een grote grijs op zijn gezicht. Verslagen geef ik toe en loop samen met hem langs de vitrines. “Doe maar de Dat Watt”, antwoord ik. “En laten we dan gelijk maar een Tag Heuer Aquaracer prof 300 proberen en een Breitling Navitimer” (niet dezelfde prijscategorie, maar wel prachtig). Da’s ook Watt. Die Dat Watt is in het echt eigenlijk veel mooier dan verwacht. Die overgang van grijs naar lichtblauw en vervolgens naar donker blauw in de wijzerplaat doet het goed. En deze heeft wel dat sun burst effect. Vervolgens doe ik het horloge om, en het voelt alsof ik getroffen wordt door de bliksem. Blijkbaar is er een magische combinatie tussen pols en horloge. Ook mijn vrouw valt dit op. “Die staat wel erg mooi”, zegt ze.
Afijn, lang verhaal kort: ik kwam voor de Whale Shark LE … ik ging met de Dat Watt LE. Ja, ook de Dat Watt is een Limited Edition, met een oplage van 2009 st. Ook hier is het getal 2009 niet toevallig gekozen, maar is het ’t jaartal dat de Waddenzee als UNESCO World Heritage site werd aangemerkt. De wijzerplaat is voorzien van een complicatie die de maancyclus weergeeft en het getijdenverschil (op het Noordelijk halfrond). Let op: het getijdenverschil geeft niet hoog- of laagwater aan, maar geeft het verschil tussen hoog- en laagwater weer voor die betreffende dag. Voor mij heeft het getijdenverschil geen enkele praktische waarde, maar het ziet er wel super vet uit. Ik ben er apetrots op en draag ‘m met heel veel plezier. Dat is uiteindelijk waar het bij mij om draait. Of de waarde van het horloge stabiel is, hoog of laag, boeit me veel minder. Ik heb het gekocht om te gebruiken. En gebruiken zal ik het.
Door het gebruik zitten er al krassen op de sluiting, die overigens een juweeltje is en één en al kwaliteit uitstraalt. Maar dat is het nadeel van een stalen band. Ach, ik troost me met de gedachte dat er vast en zeker nog wel meer krassen op zullen komen, maar dat de band nog altijd uitgewisseld kan worden. Een optie zou kunnen zijn om de kunststof band erbij te kopen, maar eerlijk gezegd vind ik dat minder mooi. Zeker omdat de lugs (wat is het Nederlandse woord hiervoor eigenlijk?) mooi geïntegreerd zijn in de band. Dit maakt ook dat het horloge “kleiner” draagt dan 43,5mm hetgeen de diameter van de kast is. Dat is voor mijn dikke pols (20cm) geen noodzaak, maar het oogt wel chique.
Nu ben ik het verhaal begonnen met “to limit, or not to limit”, that’s the question, en daar eindig ik ook mee. Ik lees en hoor om me heen dat verzamelaars adviseren om LE’s links te laten liggen. Mijn eenvoudige antwoord daarop is: “ik draag ‘m liever dan dat ik ‘m links (of rechts) laat liggen. Voor mij maakt het niet uit voor de waarde, maar het geeft wel een speciaal gevoel, hetgeen de vlam bij mij zeker extra aanwakkert en de verslaving in stand houdt. Keerzijde is dat je er soms meer moeite voor moet doen om ‘m te pakken te krijgen, maar dat is ook weer onderdeel van de hobby. Als je ‘m dan uiteindelijk te pakken krijgt, is de euforie des te groter en het effect van de drug maximaal. Of niet soms?
