Enige tijd geleden ging ik naar S&C om een groene Longines hydroconquest te kopen (spoiler: niet dus). Aangezien ik in de etalage een BB58 op leer had zien liggen vroeg ik of ik deze mocht proberen. Dit is de grootste, maar beste, fout die ik in tijden heb gemaakt. Mijn wederhelft was de bewuste dag meegegaan en zag alweer aan mijn porum dat de Longines hem niet ging worden. Ik werd gegrepen door de Tudor, als een slecht reclamemuziekje kreeg ik hem niet uit mijn hoofd.
Maar ja, hoe ging ik de wederhelft overtuigen van het feit dat de Tudor toch wel echt nog veel mooier was en dat het prijsverschil voor mij gerechtvaardigd kon worden? Het antwoord had ik snel bedacht: ik moest haar ook besmetten, niet met het Coronavirus, maar met het horlogevirus. Zo gezegd, zo gedaan. Dagelijks heb ik haar overspoeld met foto’s en filmpjes van de Tudor, maar ook van dameshorloges. Ik had zelf een blauwe Hydroconquest, deze vond ze erg mooi. ‘‘Weet je lieverd, deze is er ook in een 29,5mm uitvoering.’’ Het was op dat moment dat het wolkendek zich openbrak en de zon begon te schijnen. Vanaf dat moment hadden we een gemeenschappelijk doel!
Sinds ik de Tudor heb gepast ben ik meerdere keren per week als ik lang S&C liep gaan kijken of hij er nog wel lag. Tot mijn grote schrik was hij twee weken geleden ineens weg… Telefoontjes naar Ace en Gassan leverde niks op, waarna ik mij al had ingesteld op een Tudorloze zomer. Gisteren liep ik wederom langs S&C en daar lag hij weer; de Tudor BB58 op leren band (ik trek de rivets op de stalen band slecht dus die hoef ik niet). Eenmaal thuis liet ik subtiel vallen dat de Tudor er weer lag, of we vandaag even konden gaan kijken. Dan konden we gelijk kijken of de 29,5mm Hydroconquest er was. Aan mijn hoofd kon mijn vriendin al zien dat het niet bij kijken zou blijven. Vanmorgen zijn we naar S&C getogen en hebben we allebei de trekker overgehaald. Manmanman wat ben ik blij, niet allen met mijn horloge, maar ik zag dezelfde fonkeling die ik in mijn ogen heb als ik een nieuw horloge uitzoek in de ogen van mijn vriendin toen ze de Hydroconquest om had. Dat was erg mooi om te zien. De foto’s:
heb zelf de '58 een maand en is niet meer van mijn pols geweest 
