NA: Tudor Heritage Ranger ( ref. 79910)
Vorig jaar nog besteld, nu eindelijk ontvangen: een nieuwe Ranger.
Resultaat van een zoektocht en van daarna vooral veel, héél veel wachten.
Volgens een artikeltje in de Volkskrant is voor echte mannen een Ranger helemaal je van dat.
Nou, die draagt vast wel wat zwaar aan de pols en is ook wel èrg groot.
Dus die is het toch maar niet geworden.
Fluks de mening van deze krant terzijde geschoven en zelf op zoek gegaan.
Nu met het voortschrijden der jaren de letters en cijfers al maar kleiner lijken te worden
moest het iets worden met de volgende kenmerken:
-Rond de 40 mm diameter
-Ronde kastvorm
-Duidelijke indices
-Maximaal vier positities met indexcijfers op de wijzerplaat
-Rustige, zwarte, wijzerplaat zònder grote lappen schreeuwende tekst
-Geen datumgaatje (en dus ook geen glaspuist)
-Centrale seconde
-Schroefkroon
-Geen duik, GMT- of racebezels
-Geen toeters, geen bellen, geen chrono, geen glttersteentjes
-Een ingetogen logo qua grootte en stijl
-Uurwerk dat door een normale horlogemaker kan worden afgeregeld en geserviced
-Mechanisch
-Automaat of handwinder om het even
Ooit had ik een Glycine Incursore, die weliswaar in de richting kwam, maar met 44 mm toch weer net te groot, ondanks dat die wel plat is. De eerste was een automaat, die belandde bij mijn dochter; toen waren zulke knoeperts helemaal ìn.
De tweede is een quartz, lekker rustig, zelfs zonder secondenwijzer.
Maar groot en ècht volledig in balans vind ik de wijzerplaat ook uiteindelijk niet.
De Rolex Explorer is prachtig.
Ik paste er een van 36mm en die gaf een heel dubbel gevoel.
Aan de ene kant wel heel erg mooi, moet ik toegeven, aan de andere kant ook wel erg klein op mijn pols.
Eentje van 39mm zou dan een mogelijkheid zijn
Maar ik mis de twaalf, zie teveel tekst en ik vind het toch ook simpelweg tè veel geld.
Bij Tudor zag ik de BlackBay 36.
Ondanks het ontbreken van cijfers vond ik die een goede kandidaat, maar ik wist zeker dat ik zou gaan afknappen op de “love-it-or-hate-it” uurwijzer met geïntegreerde stoeptegel.
Maar… na nog de nodige omzwervingen is het dan de Heritage Ranger geworden.
Van Tudor dus.
Met 41 mm kastbreedte voor mijn ogen en polsen een prima maat.
Rustige wijzerplaat met cijfers op vier plaatsen, uur- en zelfs minutenindices.
Hier vind ik de wijzerplaat wèl mooi in balans, met een fraaie bescheiden roos als logo
En met een vrolijk lachebekje onderin.
ETA 2428 binnenin, dus ook gemakkelijk te servicen.
Hij zit op een stalen band waar hier en daar wel wat over te lezen valt: geen aan de kast sluitende eindlinks maar gewoon ouderwets recht.
Samen met de kleur van de indices heeft dat wel iets vintages.
En hij is daarnaast ook goed te dragen op rubber en op leer en stof.
Medio december het besluit genomen en hem besteld.
Beetje wachten is immers voorpret.
En toen: eindejaarsdrukte, leveringsproblemen bij Tudor, COVID-19, nog meer moeilijkheden qua uitleveren bij Tudor, aldus meldde de verkoper.
Kerstklokje werd zelfs geen Paasklokje, ook geen Pinksterklokje maar een zomervakantieklokje.
Communicatie met de verkopende partij bleek er een van uitsluitend “op vraag gestoeld”, van enige proactiviteit was geen sprake; verder wel vriendelijk en correct.
Op die manier gaat de voorpret er behoorlijk af.
Maar uiteindelijk kwam het goed en siert de roos nu mijn pols (en mijn dochters bovenarm).
Die laatste is nog niet klaar, foto hieronder toont “the making of” (hij geeft één over drie aan, het tijdstip waarop ik werd geboren).
Blij mee? Ja.
En ook wat geleerd: ik had voor dit avontuur geen idee van hoe het werkt met grijze handelaren en dan de combinatie Duitsland-Italië/Spanje in het bijzonder.
In het onderhavige geval blijkt de handelaar weliswaar in Duitsland te zitten, maar uit de garantiekaart valt op te maken dat het ding uit Spanje afkomstig is.
Dat doe ik dus nooit meer.
En Chrono24?
Die bleken louter als centendoorgeefluik op te treden en zich niet te bemoeien met de traagheid van de leverancier.
Tenslotte dan de uitpakfoto’s en twee -vanwege de hitte erg snelle- polsschoten: