Proloog: Eerst even voorstellen.
Ik ben Joris en ik ben een corona slachtoffer van deze hobby. Het begon al thuis zittend met “Goh, een horloge zou na jaren wel weer eens leuk zijn” wat leidde naar “Eens even wat reviews kijken op youtube” tot nu mijn meest recente avontuur.
Op mijn weg ben ik vaak op berichten van dit forum beland waardoor ik na een tijdje zelfs een account heb aangemaakt. Nu ben ik zelf niet zo goed in het actief deelnemen aan dit soort platformen, hoe zeer ik ook de mensen waardeer die dit wel doen, maar op mijn nieuwste “ding” ben ik toch wel een beetje trots en hoop ik er zo wat andere enthousiastelingen mee te kunnen vermaken.
Lange post, TLDR: “I did a thing…” (Kijk de foto’s maar I guess?) 
NA: Vostok Amphibia 120 Mod. "Type 350 Hommage"
Het "Proces"
Op weg in de horloge wereld komt iedereen denk ik vroeg of laat wel de bergrippen “Vostok Amphibia” en “modding” tegen en zodra die twee voor jezelf ook maar enigszins gedefinieerd zijn is de onlosmakelijke relatie hier tussen gelijk duidelijk.
Voor mij waren het de afgelopen tijd in ieder geval twee begrippen waar ik steeds een beetje om heen cirkelde. “Vostok” omdat ik een fascinatie heb voor (militaire)geschiedenis en een zwak voor allerlei onderwerpen aangaande de voormalige Sovjet Unie. “Modding” omdat ik er van houd wat meer de techniek te doorgronden door zelf iets te maken. Al snel werd duidelijk dat de eerste een hele toegankelijk ingang is voor de laatste.
Maar wat ga je precies doen dan? Vooral in het begin lijken de mogelijkheden oneindig: al die verschillende kasten, wijzers, wijzerplaten, de variatie in uurwerken, etc… En dan ook nog eens de wispelturigheid waarmee de verschillende onderdelen wel/of niet verkrijgbaar zijn via de gangbare kanalen. En daarnaast, eigenlijk vind ik Vostoks niet eens zo heel erg mooi. Of liever, er zijn wat dingen aan die me toch een beetje tegen staan:
- 15mm vind ik toch wel erg dik,
- die gepolijste kasten en funky wijzerplaten geven toch wel een kermis-vibe af,
- Al die funk voelt bij het huidige Vostok voor mij toch een beetje betekenisloos als je gewoon maar wat bij elkaar gooit. Ik ben iemand die utilisme in design en historische significantie waardeert. Hoe meer die twee samenkomen hoe beter. Voor veel van wat Vostok momenteel aanbied vind ik het lastig om dat er in te herkennen.
Dus ja, dat zijn wel het soort minpunten die er voor gaan zorgen dat je zo’n ding niet gaat dragen. En ± €100,- voor “gewoon iets grappigs” is voor mij te veel.
Totdat ik leerde over de Type 350 via dit geweldige artikel:
De eerste generatie Vostok Amphibia. Het model waarmee het allemaal begon.
Type 350
Ik herinnerde me dat sommige losse wijzerplaten die ik had gezien op deze leken en met een korte google search kon ik geen kant en klaar verkrijgbare hommages of her-uitgaves vinden. Perfect! Utilisme, historische significantie, zelf bouwen. Alle ingrediënten waren daar, ik had mijn missie!
Het doel werd:
Een hommage aan de Vostok Amphibia Type 350 met alleen onderdelen die Vostok zelf op dit moment aanbied.
Aangezien een 1 op 1 her-creatie hierdoor niet kan heb ik voor mezelf aanpassing en moderniseringen toegestaan zolang ze passen bij de originele ontwerpkarakteristieken.
Alle onderdelen die ik heb gebruikt zijn los besteld via deze website:
Ik wilde eigenlijk een stap-voor-stap bouwverslag maken met foto’s en alles. Maar dit was mijn eerste keer voor zoiets en al bij stap 1 bleek ik eigenlijk al mijn aandacht nodig te hebben om alles netjes in elkaar te frummelen. Heb hier dus alleen een foto van alle losse onderdeeltjes toen ze binnenkwamen en wat foto’s van het eindresultaat met wat uitleg. Alle foto’s zijn met mijn ondermaatse mobiel gemaakt dus bij voorbaat excuses voor de slechte kwaliteit. 
Enjoy!
Het "Resultaat"
Een mooi zakje spulletjes uit Rusland. Van sommige onderdelen (oa. bezels en wijzers) heb ik meerdere varianten gekocht om te kijken wat het beste zou passen.
Net klaar.
- De zwarte sandwich-dail met superluminova komt het dichts bij het design van het origineel als wil dat de driehoekjes ook daadwerkelijk lichtgeven. De diepte die deze wijzerplaat geeft maakt het geheel wat moderner en interessanter voor het oog.
- Omdat de sandwich aspect van de wijzerplaat al wel een behoorlijke breuk is met het origineel heb ik mijzelf het model 120 horlogekast veroorloofd. Ik vind dit de mooiste van Vostok met z’n 40mm diameter crown lugs. De ronde vorm van deze kast is wat mij betreft nog steeds trouw genoeg aan het origineel.
- Ik was een beetje bang dat de gouden stropdaswijzers potsierlijk zouden zijn maar eigenlijk staat het best wel chique en komt het de leesbaarheid ten goede. De originele secondewijzers waren rood hoewel het schijnt dat je dat tegenwoordig bij de antieke exemplaren bijna niet meer ziet doordat de verf er simpelweg af is gebladerd. Nog steeds rood dus maar mijn moderne concessie hier is dat de seconde wijzer langer is dan het origineel. Het is gewoon mooier als de seconde wijzer de markers aanraakt. Alle wijzers zijn voorzien van superluminova die net zo sterk is als die van de wijzerplaat.
- Met de gepolijste bezels kwam ik niet onder kermis-look uit dus ik ben voor de gebrushte gegaan. Wel de zelfde markeringen als het origineel uiteraard. Moderne toevoeging is de lume top-marker maar op dit punt past dat wel bij de rest van de moderniseringen.
- Het bandje is een “tweedelige NATO” (als zoiets bestaat…) van Barton Watch Bands in James Bond kleuren. Deze had ik er zolang opgedaan om dat de silicone wafelpatroon pand van Vostok zelf nog niet binnen was. Die laatste is de natuur degenen die er volgens mijn eigen regels echt bij moet maar stiekem vond ik deze er zo mooi opstaan dat ik ze er niet meer af heb gehaald. Plus James Bond kleuren op een Warschau-pakt horloge is eigenlijk wel een knipoog die te mooi is om niet te doen.
- De bolle kroon bestaat niet meer voor deze combinatie kast/uurwerk dus daarom een met logo gegrafeerde als puntje op de i.
- De huidige standaard achter deksel lijkt het meeste op de origineel. Ik heb er nog zo een met een gegrafeerde orka liggen die ik eigenlijk heel mooi vind. Twijfel…
Om de pols.
Om te testen heb ik hem op het werk gedragen (beveiliging). Hij draagt verrassend goed bij een pak ondanks de dikte. Hij glijd goed genoeg onder de mouw en hij kleed mooi bij het zwart.
Misschien dat ik geluk heb gehad met het uurwerk maar die loopt tot nu toe als een zonnetje. Nu na een week loopt hij nog steeds synchroon met mijn Glycine Combat Sub (ETA uurwerk geloof ik?). Overigens tikt er onder deze wijzerplaat vrolijk een datum weg. De No-date varianten waren nergens te vinden toen ik aan het shoppen was. Die wetenschap stoort mij een klein beetje maar niet genoeg.
Epiloog: Wat nu?
OK, full disclosure. In al mijn enthousiasme heb ik meer uitgegeven aan gereedschap dan aan het horloge zelf. Plus dat ik teveel onderdelen heb besteld doordat ik onzeker was over hoe het er uit zou gaan zien. Plus dat ik zo blij als een kind ben met het eindresultaat. Ik wil er dus eigenlijk nog een maken. Hoewel ik bang ben dat het dan meer van het zelfde gaat worden. Maar het is toch ook wel vet. En een hommage aan de NVCh-30 als broertje voor deze zou in een verzameling best passen…
NVCh-30
TBC?
