TLDR: Ik heb weer een Franse banger gescoord en ik ben er mee in m’n nopjes. De eindbaas van mid-century cool.
Stel je dit gewoon even voor; het is een warme zomeravond en je bent op vakantie aan de Côte d’Azur. Je hebt net heerlijk zitten dineren en terwijl de zon langzaam in de zee zakt werp je een blik op je horloge. Tijd om jezelf te verplaatsen van het restaurant naar een rooftop bar. Op de achtergrond de relaxte tunes van Air, een Gin Tonic in je hand en de zon laat haar laatste stralen zien voordat ze volledig de zee in zakt.
Waar velen voor een vintage Rolex of Omega zouden gaan, heb jij gekozen voor een Serica. Een microbrand uit Parijs met wat mij betreft meer dan genoeg coolfactor om met de grote jongens mee te doen.
Serica is pas sinds 2019 op de markt en ik heb verhalen gehoord dat ze in het begin een wat stroeve start hebben gehad waarbij diverse units wat problemen hadden met de uurwerken. Sommige hebben goede ervaringen met de afhandeling van Serica, anderen wat minder. Stroeve start of niet, vanaf dag één hadden ze coole horloges in hun assortiment, ook al dacht ik hier eerst anders over. Ik kwam een aantal jaar geleden voor het eerst in aanraking met het merk toen @Fate_Amenable_To_Change er één had gekocht. Niet de COSC variant, maar de vorige generatie. En heel eerlijk, in het begin wist ik niet wat ik er van moest vinden, dat kwam voornamelijk door de endlinks. Ik heb het horloge dus ook lang links laten liggen en er nooit echt over nagedacht.
Ergens halverwege 2024 kreeg ik mijn eerste Franse duiker om m’n pols, een Yema Superman. De eerste keer dat ik die zag wist ik gewoon dat ik ‘m moest hebben en zo geschiede. Op dat moment lag er ook al een Excelsior Park EP95 in de doos en een jaar na de Excelsior Park kwam daar dit jaar ook nog een Smith Trans-Global bij, een horloge wat een hommage is aan de Universal Genève Polarouter.
Het moge dus duidelijk zijn dat ik een voorkeur heb voor moderne horloges met een vintage look. Dat mag een eigen ontwerp zijn, het mag een hommage zijn. Ik weet niet wat het is, maar ik vind dat gewoon cool. Het enige horloge in m’n huidige collectie wat niet die vintage vibe afgeeft is mijn Grand Seiko SBGX265. Wat mij betreft is het dan ook wel in beton gegoten dat de meeste mid-century horloges voor mij meer sprekender zijn dan veel moderne horloges.
Er wordt gezegd dat details er toe doen, en ik kan niet anders zeggen dan dat ik het daar mee eens ben. Bij Serica hebben ze dit goed in de smiezen. Het horloge voelt qua ontwerp enorm gebalanceerd aan. De naar buiten gedraaide lugs, bi-color bezel, wijzerplaat, indices en band kloppen in mijn ogen gewoon. Ik vind het erg verfrissend dat Serica ervoor heeft gekozen om niet een bootlading aan informatie op de wijzerplaat te printen, maar het gewoon netjes bij twee regels heeft gehouden met “Chronomètre” en “300m = 1000ft”. Less is more. Ja, ik kijk naar jou Rolex, met je Oyster Perpetual Date, Submariner, 1000ft = 300m, Superlative Chronometer, Officialy Certified. Je print je volledige specsheet niet op een wijzerplaat, mafkees.
Wat voor mij de wijzerplaat af maakt is dat Serica er voor heeft gekozen om geen datum te implementeren. Zoals ik al zei, het voelt enorm gebalanceerd aan. Zoals je kan zien is de maximale diepte aanduiding rood geprint. Een leuk detail wat even de aandacht trekt maar niet overheersend is.
Ook al is de band een beetje en gepriegel om vast te krijgen, als die eenmaal zit draagt het horloge ongelofelijk comfortabel. Zo comfortabel dat ik eigenlijk al snel vergeet dat ik ‘m om heb. Reden hiervoor is natuurlijk het formaat. Met een diameter van 39mm, een dikte van 12,2mm en niet al te lange lugs draagt-ie erg true to size.
Naast het gepriegel om de band vast te krijgen heeft het horloge wat mij betreft maar één extra minpunt. Wat mij betreft het de kroon een tandje strakker tegen de kast aan mogen zitten, zodat het een iets naadlozer geheel werd. Aan de andere kant kan dit me niet genoeg boeien dat dit een dealbreaker zou zijn. Daar komt bij dat ik ondertussen de constructie van de kroon van mijn Yema gewend ben, waar tussen de kroon en de bezel een bezel-lock zit die dit gat opvult.
Onder de motorkap van de Serica ligt een COSC gecertificeerd Soprod M100 uurwerk. Nadat Serica de uurwerken in de kast heeft gemonteerd gaat het horloge nog door een aantal eigen testen heen voordat ze ‘m de seal of approval geven.
(foto van de website van Serica)
Het uurwerk tikt op een normale 28,800 tikken per uur en heeft een gangreserve van grofweg 42 uur. Daarnaast is het uurwerk anti magnetisch tot 50,000AM. Verder kan ik vrij weinig over het uurwerk vertellen en dat heeft twee redenen. Ik heb nog nooit eerder van Soprod gehoord (moet ik me schamen?) en twee, ik vind uurwerken grappig genoeg niet het interessantste aan horloges. Niet zo zeer omdat ik het niet zie en het vakmanschap niet waardeer, maar meer om het feit dat het gewoon als een fijne ervaring moet voelen. Als het opwinden goed gaat, het niet rammelt, de secondewijzer mooi over de wijzerplaat schuift en het is al met al een solide pakket dan ben ik blij.
Ik heb me dan misschien wel even laten afleiden van m’n andere doel, dat maakt me alsnog niet minder blij. Ik wilde sowieso nog een horloge met een lichte wijzerplaat die toch net even anders dan anders is. Wat mij betreft is dat dan ook zeker wel gelukt en ben ik hier heel erg mee in mijn nopjes. Wat mij betreft krijgt deze knaller uit Parijs dan ook zeker een seal of approval!
Nogmaals bedankt voor deze banger @Mipnick.
. Eén keer in het echt zien en passen is geloven. Heerlijk verhaal Robin. Echte Franse liefde en waarschijnlijk wordt het voor jou deze zomer echt naar de Cote d’ Azur.