(gifje met nieuwsgierig makende inhoud)
Het is eigenlijk een beetje misleidend om deze topictitel neer te pennen, maar je zal zien dat ik niet lieg. Alleen is de zin multi-interpretabel.
Het zit zo. Ik had een Zenith shadow in mijn hoofd en aangezien liefde blind maakt verkocht ik bijna alles wat ik had ( horlogegerelateerd dan) en stoof in mijn hybride Honda ( autotype bewust genoemd om te bewijzen dat ik ook rekening hou met het milieu) naar Zwitserland om daar voor het eerst in mijn leven een splinternieuw horloge te kopen. Het was spannend, het was heerlijk, het was iets wat ik MOEST doen van mezelf. En ik heb er geen moment spijt van gehad.
(omg)
Intussen heeft mijn Zenith zich om een andere pols geslingerd en ze is daar gelukkiger. Denk ik. Ik bekeek haar soms laat in de avond wanneer iedereen in dromenland was met een loep en deed dat zolang dat ik het zelf ongemakkelijk begin te vinden. Het neveneffect daarvan was dat ik koste wat kost de nieuwstaat wilde behouden. En dat werkt niet.
Zo had ik ooit een diepzwarte Volvo 850 T-5 estate waar ik een beetje van hield. omgebouwd naar een T-5R die ik echt te vaak poetste en die ik voor mijn huis had geparkeerd omdat de typische ‘R’ voorspoiler net in de carrosseriekleur was gespoten. Ik vond die auto geweldig, vooral omdat je ( wanneer het had geregend) zonder veel moeite een drift kon maken wanneer je met drie kinderen achterin en een vrouw die wist wat er komen ging, het stoplicht op groen zag springen en je vlak erna de weg uitnodigend naar rechts zag buigen. Hoera voor achterwielaandrijving op een burgerlijke Estate met 226 PK.
Tot ik op een ochtend de kinderen naar school wilde brengen en de deur niet openkreeg. Ik zette een stap naar achteren en zag dat er een vrachtwagen met oplegger iets te snel de hoek had genomen en vanaf de benzineklep tot aan de rand van het voorportier een Jurassic park-achtige diepe streep had getrokken en mijn geliefde ‘Vollie’ in 3 seconden tot schroot had verklaard… Een hoekhuis heeft voordelen, maar zeker ook nadelen.
Ik vertelde mezelf die dag dat het zinloos is om zaken nieuw te houden, veel belangrijker is het om te genieten zonder zorgen. Spullen zijn spullen. Punt…
Tot ik die vermaledijde Zenith zag… Het licht ging uit, of aan moet ik eigenlijk zeggen, en deze moest ik hebben. Maar zoals velen van jullie weten, is de Zenith ondertussen haar eigen weg gegaan, en niet omdat ze niet perfect was. Dat was ze zeker, maar het voelde een beetje alsof dit horloge niet helemaal bij me paste. En, niet geheel onbelangrijk, het was geen vintage horloge, en bij vintage ligt wel mijn hart.
Nu ben ik gek op Zenith, en ooit zal er nog een vintage model van dit prachtige merk aan de collectie toegevoegd worden, maar voor nu ga ik voor the next best thing, een dochter van Zenith, die samen met Movado lange tijd als een drievoudig snoer de horlogemarkt bediende van polshorloges voor elke pols EN elke portemonnaie. Zonder af te doen aan kwaliteit, het duurde alleen niet zo lang…
https://www.watch-wiki.net/doku.php?id=movado-zenith-mondia
Mondia heeft vandaag de dag nog steeds een aandeel in de markt, maar heeft weinig van doen met de sfeer en het lef van weleer.
(Zegt u het zelf maar…)
De Mondia die ik binnenkreeg, heb ik eerder gehad en verkocht om zodoende het groenere Zwitserse gras te kunnen bemachtigen, alleen bleef ze door mijn hoofd spoken. Ik zag mijn verkoopfoto’s op HF, en elke keer dacht ik… had ik niet moeten doen… had ik niet moeten doen…
Maar waar vind je een horloge dat je in eerste instantie al niet kon vinden? Wel, de juiste benaming is : DE KROCHTEN VAN HET NET
Ik heb zoektermen ingevoerd in de kanalen waar ik naar pareltjes zoek, en google afgezocht… En ze kwamen voorbij… Niet de juiste kleur, verziekt door tegelzetters (dat is een aanname) die het horloge leken te hebben gebruikt als hefboom voor het betonnen klinkertje… Ach… en dan… geef je het een beetje op…
Tot ik op een nacht niet kon slapen omdat bepaalde bomen en struiken het nodig vonden stofjes af te geven die mij als een verlaten zeehond lieten hoesten, en ik maar even beneden ging zitten om het relationeel ook gezellig te houden. Ik ging op zoek. Een bak thee, de stilte van de nacht en de vastberadenheid om in de krochten van het web iets te zullen vinden.
‘Wie zoekt zal vinden’ en dat bleek ook hier weer het devies. Ineens zag ik haar… en ik klikte. Alles klopte… Mijn door de hooikoorts jeukende neus raakte het scherm haast… ‘zal weg weg zijn’ dacht ik…
Na wat klikken bleek ze aangeboden te worden op Wallapop, een spaanse en vrolijke versie van Marktplaats. Na het installeren van de app kon ik chatten met de eigenaar, Jesús, ( spreek uit Gèsoes) een zeer sympathieke spanjaard die mij in zijn moederstaal aansprak. En dat bleef doen ondanks dat ik in googlespaans terugreageerde. Het maakte niet uit. Ik had haar gevonden! We spraken een prijs af en hij stelde voor via whatsapp nog een reeks foto’s te sturen zodat ik zeker wist wat ik op de deurmat zou aantreffen.
Het duurde even en altijd te lang, maar van de week kwam het pakketje binnen… een gevoel wat zich het beste laat omschrijven als gaan slapen als kind van 12 wanneer je weet dat om 03.00 de wekker gaat en we met de familie naar Schiphol gingen om het vliegtuig naar Spanje te nemen. Heerlijke herinneringen…
Een lang verhaal voor een bijzonder horloge, aangedreven door een AS 2063 met een gemodificeerd heel tof rotortje dat elke seconde voor het venstertje door schiet en het effect van een rood led’je geeft.
Erg leuk en je moet er wel naar kijken.
Okay…Foto’s na deze lap tekst! Lezen was niet verplicht overigens. En mijn oprechte excuses aan @Fate_Amenable_To_Change omdat er wederom veel te weinig technische info inzit.