In 1997 kocht ik bij een Hilversumse juwelier mijn Breitling Navitimer Montbrilliant.
Een heerlijk horloge wat het bij zo’n 38mm voor gezien houdt. De soepele stalen band draagt fantastisch, maar je loopt er wél een beetje mee in de kijker.
Vandaar dat ik na een aantal jaren deze heb vervangen door leer; afwisselend zwart of bruin.
De reden van dit topic is dat ik jullie even deelgenoot wil laten zijn van het “vintage” worden van de wijzerplaat.
Was de zilveren wijzerplaat bij aanschaf nog egaal van kleur, nu na zo’n 15 jaar begint de plaat een prachtige uitstraling te krijgen.
Vanuit het midden gaat het zilver mooi (bruinig) verkleuren.
Ik vind het wel wat hebben (tu)
Heeft deze verkleuring wat te maken met de kwaliteit/materiaal van de plaat?
Ik heb een Seiko van 1996 en heeft hier nl geen “last” van.
Kan iemand hier een verklaring voor geven?
De Breitlingwijzerplaat is van zilver. Dat materiaal gaat altijd verkleuren. (Vandaar dat zilver bestek na verloop van tijd gepoetst moet worden).
Een kunstofplaat gaat hooguit verbleken (door zonlicht)
Een met verf bespoten plaat verkleurt nauwelijks.
Ben i.d.d. blij met deze vroege versie zonder datum, Joost.
De latere versie met datum vind ik ook minder mooi om te zien (lees: uit balans).
Ook het aantal lagersteentjes is bij de datumversie teruggeschroefd…
Prachtige klok. (tu)
Bij oudere zakhorloges worden deze wijzerplaten donkergrijs of zelfs zwart, de cijfertjes zijn dan nog nauwelijks herkenbaar.
Hier een voorbeeld van een Petrux horloge met zilveren wijzerplaat.
Een jaar of vijf geleden al eens opgepoetst, nu weer donkergrijs.
Als voorbeeld heb ik het rechtergedeelte voorzichtig opgepoetst.
Een beetje geleefd vind ik ze toch het mooiste (tu)
Voorzichtig in de auto!!! Zeer waarschijnlijk maakt de zon deze wijzerplaat fan-tas-tisch… je zou zo maar op de verkeerde weghelft terecht kunnen komen