“Vibra Call” heet dit digitale horloge. Het was een van de dingetjes die ik op de kop tikte tijdens een van de COMDEX shows (ik meen 2001) die jaarlijks gehouden werd in Las Vegas. Ik kwam het horloge tegen tijdens opruimen. Voor het grootste deel is het een soort Casio: datum, tijd, alarm en een stopwatch. Even op ‘Light’ drukken en drie rode LED’s zorgen voor een (magere) achtergrondverlichting.
Interessanter is dat het horloge kan reageren op de op de radiosignalen die mobiele telefoons uitzenden als er een gesprek binnenkomt. Als het knopje rechtsonder uitgetrokken is, dan staat de functie uit. Druk je het knopje in, dan staat de functie aan. Komt er een gesprek binnen, dan begint het horloge te trillen en gaan de drie LED’s knipperen. Dit heb ik nog niet kunnen testen.
Uiteraard deed het horloge helemaal niks het toen ik het uit de verpakking haalde. Nieuwe CR2032 erin en het zou moeten werken. Nee dus. Slechte batterij? De universeelmeter gaf aan dat er niets aan mankeerde, maar voor de zekerheid een andere uit een blister gepakt die nog maar een week geleden was aangeschaft.
Nog steeds niets. Tijd om verder te slopen. Het werd nog een heel gepuzzel hoe het ding in elkaar zat, maar uiteindelijk kwam ik eruit. Onder de CR2032 zag ik een klein, rond, zacht stukje isolatiemateriaal zitten, maar eronder ook iets metaligs glinsteren. Na een beetje peuteren bleek daaronder nog een SR626 batterijtje te zitten. Toen die vervangen was kwam er leven in, maar niet van harte.
Op zo’n beetje alles wat contact moest maken zat een vettig laagje, zeer waarschijnlijk aanslag van de weekmaker uit het plastic. Microscopisch dun, maar blijkbaar genoeg om de boel te verzieken. Een wattenstaafje met schoonmaakmiddel en later met contactspray loste ook dat probleem op.
Afijn, het ding leeft weer. Binnenkort zal ik een filmje maken van dit gekke maar kekke dingetje dat je zou kunnen beschouwen als de oervader van de smartwatch. Als die functie überhaupt werkt.
