Graag stel ik mij voor als nieuw forumlid.
Al sinds mijn jonge jaren ben ik gefascineerd door (mechanische) horloges. Later heb ik (meerdere keren) quartzhorloges gekocht, maar het bijzondere gevoel wat ik bij mechanische horloges heb, is toch van een andere orde.
http://i149.photobucket.com/albums/s44/TempusFugit_2007/Ron/HeuerenOmega.jpg][img]http://i149.photobucket.com/albums/s44/TempusFugit_2007/Ron/th_HeuerenOmega.jpg[/img
Mijn opa had altijd een horloge om wat hij droeg tijdens onze uitstapjes in de Zandvoortse duinen. Als kind wist ik alleen dat dit het horloge van opa was en dat we het “het duinhorloge” noemden. Ik mocht het duinhorloge wel eens opwinden als het s’ochtends op zijn nachtkastje lag. Mijn opa had twee horloges; een goudkleurige voor netjes en een gewone voor tijdens klusjes (onder andere in de duinen). Nadat mijn opa was overleden, werd mij gevraagd of ik iets specifieks van hem zou willen hebben. Ik heb toen gevraagd of ik het duinhorloge zou mogen krijgen, hetgeen gebeurde. Het duinhorloge had zo het zich liet aanzien een zwaar leven achter de rug. Nog net was te zien dat het om een Omega zou moeten gaan. De zwaar gehavende wijzerplaat was ooit door een liefhebber bijgetipt, maar dit was zo slecht gedaan dat je achteraf wenste dat het nooit ondernomen was. Kortom, er moest erg veel gebeuren om de Omega weer toonbaar te maken (zag er echt niet meer uit). Zo moest de wijzerplaat opnieuw opgemaakt, de kast gepolijst en het uurwerk worden gereviseerd. Lange tijd heeft het duinhorloge daarom ongebruikt in een kast gelegen. De restauratie zou redelijk veel geld gaan kosten, hetgeen leidde tot uitstel. Uiteindelijk vond ik op het internet Frans de Groot in Gouda die de Omega op een heel bijzondere manier heeft gerestaureerd! Tot op de dag van vandaag Schitterend werk Frans! Als ik nu op het forum de restauratie-resultaten bekijk, krijg ik bijzonder veel respect voor hoe dit is gedaan.
Ik weet nog goed dat mijn vader ooit een Heuer Carrera chronograaf van zijn broer cadeau kreeg. Dit horloge is sinds het begin van de 70’er jaren in beeld geweest en nu (zo’n 37 jaar later) draag ik het met bijzonder veel plezier 
Toen ik voor het eerst naar de middelbare school ging, werd er ter introductie een sportdag georganiseerd. Ik vroeg toen aan mijn vader of ik de Heuer mee mocht nemen naar de sportdag “om de tijden te kunnen registreren”. In werkelijkheid was ik gewoon APE(N)TROTS dat ik zo’n schitterend horloge mocht dragen. Vader stemde (tegen mijn verwachtingen) in met mijn verzoek. Een prachtige herinnering die dus vandaag de dag nog springlevend is omdat het horloge van bovengemiddelde kwaliteit blijkt te zijn. Toen mijn vader overleed, kreeg ik zijn “wereldberoemde” Heuer als erfstuk. Destijds heb ik het horloge een uitgebreide servicebeurt laten geven.
Deze twee horloges met historie vormen de basis van mijn horlogeliefde. Ik ga er vanuit dat er in de nabije toekomst nog enkele (vintage) modellen zullen bijkomen. Neemt overigens niet weg dat ik dagelijks geniet van deze twee bijzondere tijdmonumentjes.
Groet Ron
