Mijn vrouw verzamelt ook al jaren horloges; niet in mijn tempo, maar toch. Altijd mechanische of automatische horloges. Haar laatste aanwinst komt uit een winkeltje met spullen uit zolderopruimingen… Tussen een hoop troep lag dit juweeltje!
Surdiac chronograph. Merk is me onbekend. Uurwerk: Landeron 248 misschien? Ik weet het niet zeker. Als je het antwoord weet, houd ik me aanbevolen! Diameter van de kast zonder kroon is 34mm. Vroeger een echte herenmaat, tegenwoordig een mooie damesmaat.
Er zit nog wel het nodige werk aan het horloge, maar het loopt prima op tijd. In 24 uur ongeveer 15 sec. te snel. De goud-achtige laag op de lugs is afgesleten en tussen de pushers is het verkleurd. Ondanks dat vind ik het een leuk horloge (jammer dat 'ie maar 34mm is!)
Wat leuk dat je vrouw dit zomaar vindt! En zeker ook leuk dat jullie op je eigen manier een passie delen.
Jammer, Menno, dat het horloge 'n beetje te klein is voor jouw polsen… Ik vind 't een mooi horloge.
Wat leuk dat je vrouw dit zomaar vindt! En zeker
ook leuk dat jullie op je eigen manier een passie
delen.
Nou, het heeft ook nadelen: het is me al een paar keer gebeurd dat ik 's morgens tijdens het ontbijt tegen mijn eigen horloge aankijk…
Oplossing: horloges van >40mm aanschaffen!
da’s een mooie met een echt klassieke uitstraling(tu)
Ook leuk dat je samen met je vrouw dezelfde “tik” hebt! Ik heb thuis wel een “klik” maar nog geen “tik”
Mooi horloge , dikke proficiat aan je vrouw .
Bij ons gaat het anders ; ik verzalmel horloges , ook voor m’n vrouw
Indien je het horloge (laat) opknappen heb ik een puntje van attentie voor jou .
Zoals je zegt is de goud-achtige laag versleten op de lugs .
Die laag is verguld . indertijd , ik schat jaren '50 misschien nog vuurverguld .
Die laag is ook relatief dik .
Dikwijls staat de dikte van de goudlaag vermeld tussen de lugs .
Men kon op zo’n manier vergulden tot 10 soms tot 18 µm (micron) of meer .
Wegens milieuredenen mag die techniek niet meer worden toegepast en hervergulden zal alleen electrolitisch
mogen gebeuren (electro-chemisch met anode en kathode) .
Deze techniek is lang niet zo sterk en standaard wordt er nu verguld op 5 µm .
Lang verhaal om je te zeggen als je dit kastje laat hervergulden maak er dan een punt van dat de originele
goudlaag -volledig- wordt weggepolierd , desnoods alleen die op de lugs .
Dit om twee redenen :
1 : Het verschil in dikte kan nooit worden weggewerkt met de 5 µm. goudlaag van tegenwoordig en dan zou je die slijtrand blijven zien .
2 : Als je electrolitisch verguld op een goudlaag (=edel) en net daarnaast op de messing van de kast (=onedel)
zal je het verschil altijd blijven zien .
Kijk, van dit soort info word ik nou blij! Hier heb ik (en wij allemaal) wat aan. Bedankt.
Op het punt van restaureren lopen de mening van mijn vrouw en mij uiteen: ik vind het mooi wanneer een horloge weer in oude staat hersteld wordt. (FerrY S. en Richard A. hebben al de nodig pakketjes van me op tafel gehad). Mijn vrouw wil ze niet opgeknapt hebben. Haar motief: “Als ik dat zou willen, had ik wel een nieuwe gekocht. Het doorleefde vind ik mooi.” Hoewel dat niet mijn idee is, kan ik het wel snappen.
Conclusie: waarschijnlijk zal alleen het uurwerk een servicebeurt krijgen.
Een fraaie aanwinst (tu). Volgens de Ranftt encyclopedie is het inderdaad een Landeron 248. Ook zie ik het getal 248 op foto 2, naast de balanskloof, staan.
Oh ooh , identieke situatie hier .
maar ‘women rules mate’ no doubt about that
Ik zou ze allemaal liefst van al in perfecte staat hebben maar moeders vindt een patine als het ware
een zichtbaar bewijs van geleefd hebben en van geschiedenis e.d.
Ook ik kan haar standpunt best begrijpen . Al was het alleen om het feit dat ik hier een aantal van die
perfecte exemplaren heb die ik bijna niet durf te dragen .
Stel je voor dat je er een kras op maakt .
Wat dat rhabilleren en restaureren betreft trouwens ontbreekt me de laatste tijd de tijd ; werk weet je wel .
Conclusie ; dat het binnenwerk de noodzakelijke opknapbeurt krijgt is toch wel belangrijkst .
Ik vind 't een mooi horloge.