Er komt een heel verhaal aan, plaatjes onderaan voor diegenen die enkel die willen zien 
Traditioneel vertrekken wij na de kerst naar Zweden om daar nieuwjaar te gaan vieren. We zijn gek op dat land en ook in de winter is het een prachtstukje van de natuur, zeker als de meren dichtgevroren zijn en er, zoals nu, een flinke laag sneeuw ligt.
Qua horloges valt er hier weinig te scoren: de prijzen liggen sowieso vrij hoog, en op de vele lokale rommelmarkten kom ik zelden iets interessant tegen. Maar vandaag zou het anders uitdraaien: bij het door Kalmar wandelen kwamen we voorbij de enige interessante uurwerkenwinkel in de zeer wijde omstreek (je moet al een uur of 3 in de auto voor de volgende…), waar het mooie spul helaas binnen ligt, dus die moeite doe ik vaak niet. Maar omdat ik al een tijdje naar een specifiek model op zoek was, hier toch eens binnen gegaan, en ja hoor, het gezochte model lag in de etalage!
Ik wou graag eens passen en dat kon zonder probleem, maar de dame in de winkel was niet zo op de hoogte blijkbaar. Toen ik vroeg wat hun allerbeste prijs was, moest ze eens verlegen lachen en zei ze verontschuldigend dat ze de eigenaar eens moest opbellen want dat die net vandaag met vakantie was. Even later kwam ze terug en noemde een bedrag, dat voor mij net iets te hoog was. Ze was niet gemachigd te onderhandelen, dus droop ik maar af, nogal teleurgesteld eerlijk gezegd maar principieel niet bereid meer te betalen dan wat in mijn hoofd aanvaardbaar was.
Ik ben namelijk van het principe dat ik gerust extra wil betalen voor een AD, die mensen moeten ook leven en hebben natuurlijk meer kosten dan een verkoper op het net.
Maar dat extra mag voor mij niet meer zijn dan 20% bovenop de grijze markt. Mijn bedrijf heeft namelijk werkingskosten tussen de 15 en 20% van onze marge, dus ik ga er van uit dat ik dat iemand met een echte winkel moet gunnen, zonder die mensen zijn wij anders binnen afzienbare tijd allemaal horloges aan het kopen vanop foto’s 
Afin, een uurtje later komen wij na onze inkopen terug die winkel voorbij en de dame komt plots de winkel uitgerend, en sleurt ons terug naar binnen. De eigenaar was namelijk toegekomen in de hoop ons nog tegen te komen!
De man bleek zelf echt gepassioneerd door horloges, derde generatie uurwerkmaker, echt fijn om mee te praten. Na nog wat onderhandelen kwamen we toch tot een prijs waar ik mee kon leven! Eens we het eens waren over de koop, bood de man nog aan om even de krasjes uit de bracelet van de Seamaster te halen die ik aan had, wat hij vervolgens met veel kunde deed. Echt een genot om aan het werk te zien! Z’n werplaats hing ook vol met foto’s van hemzelf in de Omega fabriek en een paar diploma’s van de “Université of Omega” (grappige spelling trouwens, frans en engels door elkaar).
Goed, zonder verder geleuter, de foto’s:
De speedmaster Dark Side of the Moon stond al een tijdje op m’n lijst, maar de prijs hield me van een koop af. Toen de nieuwe versies getoond werden, en ik de black black en de vintage black zag, was ik echter helemaal verloren. Uiteindelijk is het niet de black black geworden, wegens de afleesbaarheid, maar toen ik vandaag de vintage black voor het eerst in levende lijve zag, denk ik dat het toch sowieso deze versie zou geworden zijn…
Bedankt voor het kijken!
