Tijdens mijn vakantie heb ik een aantal dingen overwogen. Ik vroeg jullie mening over een paar Nomos horloges die ik in Oostenrijk om had. Mijn vrouw vond ze beide niet mooi en dat veroorzaakte toch voldoende twijfel om geen van beide te kopen.
Vervolgens vroeg ik jullie mening over een idee om een Rolex 1601 uit mijn geboortejaar aan te schaffen. Met name twijfel over de 36mm doorsnede deed me twijfelen. Zelf passen dan maar.
Vandaag, als soort tussenstop vanuit Italië, een nachtje en dagje in Maastricht verbleven. Daar de kans gegrepen de 1601 te passen. En ondanks dat ik het een prachtig horloge vond, vond ik hem toch echt te klein. Wennen kan, maar ik heb ook een aantal gotere horloges. Ik verwacht daardoor dat ik steeds opnieuw, na wisselen, moet wennen.
Na het passen van een prachtige vrijwel nieuwe Oysterdate in blauw was wel duidelijk dat in de klassieke Rolex lijn 39mm mijn perfecte maat was. Hmmmm, toch maar voor een moderne Oysterdate gaan dan? Erg mooi. Totdat er een Explorer in 39mm op tafel kwam. Bijna perfecte staat uit 2013. Sinds dat moment keek ik alleen nog maar die kant op. Wat een geweldig ding. Ingetogen, wat sportiever dan de Oysterdate, en de zwarte plaat, werkelijk prachtig. Ook wat ‘vriendelijker’ ogend door de cijfers. Ik hoor wel eens over te korte wijzers…geen last van.
Mijn vrouw er toch eerst maar weer bijgehaald, die ondertussen de halve stad had leeggekocht…nog één keer kijken naar de Oysterdate, maar geen twijfel. De Explorer is het.
Na een Datejust, Explorer II, Submariner dus nu toch weer een Rolex. Hier de eerste (zeer matige) foto’s inclusief spiegeling van de Ipad…
