Deze stond al lang op mijn verlanglijstje, maar ofschoon ze redelijk vaak worden aangeboden, zijn ze vaak niet compleet.
Het is een Omega 53 Fat Arrow (links), hier naast zij voorganger de Omega 30mm geleverd aan de RAF tijdens de 2e Wereld Oorlog.
Dit model wordt ook getoond in het Omega Museum en was tot voor kort ook te zien op de (oude) Omega website.
Het is eigenlijk een re-dial. Het oorspronkelijke horloge was voorzien van radium, maar toen eind 50-tiger jaren duidelijk bleek dat dit een vrij gevaarlijk goedje was, zijn de meeste voorzien van een tritium lichtgevend materiaal. Deze operatie is uitgevoerd door het ministerie van defensie. Deze redials zijn gemakkelijk te herkennen aan het tritium symbool onder het Omega logo, de “dikke” pijlpunt, en het ontbreken van “swiss made tussen de 7 end 5.
Dit horloge is door Omega gemaakt naar de specificaties van de Royal Air Force. Er zijn volgens de Omega archieven slechts 5900 van gemaakt, en alleen in 1953 uitgegeven. Dit is een kopie van de order bevestiging aan Goldsmiths & Silversmiths, de toenmalige vertegenwoordiging van Omega in London.
Speciaal aan dit horloge is de afscherming tegen magnetisme. De wijzerplaat vormt tezamen met een ring om het uurwerk en een stofkap een anti-magnetische kooi. Het materiaal is mu-metaal. Deze constructie is later toegepast op de eerste Railmasters, die in essentie een civiele versie waren van dit horloge.
Oorspronkelijk zat ook een stukje papier, gedrenkt in een soort olie (VPI ?), tussen de afscherming en het deksel om vocht op te nemen en roesten tegen te gaan.
Niet goed te zien, maar een afdichting van lood word gebruikt om het deksel met de kast af te sluiten. Het deksel heeft aan de binnenkant de referentie 2777-1 SC.
Vaak ontbreekt het anti-magnetische stofkapje, en nog vaker het veertje in het achter deksel om dit plaatje te fixeren.
Het uurwerk is het onvolprezen 283 of 30 SC T3 (oude naam) caliber. Ofschoon niet uitgerust als met een regulatie schroefje werden de horloges wel als chronometer afgeregeld.
Nog een vraag. Het lichtgevend materiaal in de wijzers is nog origineel eind 50-tiger jaren. Dit begint langzaam te verbrokkelen bij het begin van de beide wijzers. De uur wijzer heeft al een stukje verloren wat nu tussen de 11 en de 12 rond zwerft. Ik draag al mijn vintage horloges. Bestaat er een “truck” om het materiaal te fixeren, of moeten de wijzers opnieuw van “gelumed” worden.
Tammo