Over die laatste, de schitterende “Lo Scienziato Titanio” is een interessant interview met Angelo Bonati (Panerai’s Capo di tutti Capi) verschenen op Revolution. Hieronder staat ie…
Met een knap staaltje techniek is de case zo licht mogelijk gehouden (hol, geloof ik zelfs); Uit titanium (grade 5) poeder wordt, met een laser, laag voor laag (20 micron), in een soort “3D-printproces” een case opgebouwd, die dan zo licht blijkt te zijn dat het hele horloge minder weegt dan 100 gram…
Wat dat laatste betreft, daar zou je best een topic over kunnen opstarten: “Wie houdt er van ultralichte horloges?”. Ik niet namelijk, een stevige klok, met een stevig gewicht heeft mijn voorkeur. Ooit een prachtige SMPO titanium omgehad, met het idee dat ie van plastic was… Maar goed, ieder het zijne, nietwaar?!
Ben Panerai-liefhebber van het eerste uur, maar vind dat ze constant varieren op hetzelfde thema. Dat houdt een keer op. Begin jaren 2000 had je de Historic- en Contemporary-lijn en dat was mooi overzichtelijk, maar nu ben ik de weg volledig kwijt in het woud van modellen welke allemaal op elkaar lijken. Weliswaar per jaar gelimiteerd per referentie, maar met zoveel modellen maakt dat ook niet meer uit. Jammer dat Mr. Bonati zo omgaat met dit prachtige concept.
Ik ben geen Paneraifan. Maar kom toch dezelfde conclusie: Been there, done that! Hoewel ik zo’n witte dial, zoals hierboven, dan wel weer leuk vind. Alleen wel weer jammer van al die cijfertjes erop dan. Nee, deze modellen gaan mij niet bekeren tot Panerist.
Ik vind ze fraai! Ben absoluut een nitwit in PAM land; de luminors spraken me al erg aan, maar nu de Radiomir met een mooie kroon en “echte” lugs geleverd wordt begin ik dat ook wel erg aantrekkelijk te vinden… Mmmmm… Moet fondsen regelen!