Ik erger me daar dood aan. Maak dan een robuustere versie van een 6L3x uurwerk of zo, naar Grand Seiko maatstaven. Die dikte bij dat merk is echt, echt een issue.
Het voelt gewoon niet premium, een 13mm dik gouden dress watch. Het is ook niet premium. Dat moet onder de 10mm zitten. Maximaal eens 11. Daar mogen ze voor 31.000 euro de neus wel eens een uurwerk voor ontwikkelen.
Het hele punt van R&D is tenslotte dat je de obstakels overwint om een uurwerk te maken wat zowel robuust als accuraat als dun is.
Ik kan de Shunbun als sporthorloge nog aan mezelf verkopen, ook al had ik die ook liever op 11,5mm gezien, inclusief bol glas.
Er zijn hele goede redenen waarom ik geen GS automaat, chronograaf, duiker of wat dan ook heb. Dikte, dikte, dikte, en dikte. Oh, en de neiging om drukke reut te ontwerpen als het wat complexer wordt. Met vuilnisbakken als pushers.
Helemaal met je eens. Maar hoe kan dat toch he? Zouden ze teveel vast houden aan de basis van hun uurwerken? Ik heb het idee dat Omega daar ook last van heeft. Met het “co-axial escapement”. De laatste release ook, een Seamaster dress-watch. Nu heeft dat horloge wel een bol glaasje… maar dan nog. Time only, 55 uur gangreserve: 11.4mm dik.
Ja, en de grap was dat als je er een standaard 2892-achtig uurwerk in prakt, net als de 6L3x serie van Seiko, je dus makkelijk een horloge van 10mm kan bouwen met een automaat. Je zou dus kunnen stellen dat een 2892 met een doodsimpele silicium balansveer superieur is aan wat een co-axiaal vermag.
Voor wie nu over METAS begint, er worden hele horden met standaard echappementen in Tudors geprakt die die standaard ook hanteren. Het “nut” van co-axiaal is dus esoterisch, in mijn beleving.
Intussen heeft Yema in Frankrijk gewoon een eigen micro-rotor gebouwd, dus het moet geen raketwetenschap zijn.