Wachten en smachten, op het geen wat komen gaat,
uren minuten seconden, van ‘s morgens voeg tot s’ avonds laat
Met gulzige blikken, uitzien naar de postbode,
want hij komt gestaag, met gepaste tred, naar jou postcode
En dan plots dient het Moment Suprême zich aan,
een Panerai, gespt hij om de pols, en Mike voelt zich voor immer voldaan!!