Na twee maanden onderweg te zijn geweest, kwam vanmorgen de post met een pakketje uit Omsk, Rusland.
Ik had weer eens een opknappertje gekocht en net op mijn vrije dag werd ie bezorgd en dus kon ik meteen aan de slag.
Het is wederom een Ruhla worldtimer en deze was omschreven als “for repair or spare” en dan weet je nooit wat je gaat tegenkomen. Maar ik heb wat reserve onderdelen en dan zou het toch moeten lukken.
Na openen van het pakketje even kijken of de wijzers te verstellen zijn, want dat ie niet liep wist ik al. Ik trek aan de kroon en…die zat gewoon op zijn plaats gedrukt. De opwindstift is gebroken. Gelukkig heb ik er nog eentje liggen)
Het glaasje is gelukkig zonder scheuren, dus kan nog gepolijst worden. Verder is het geheel natuurlijk erg vies, maar niets dat niet gefikst kan worden.
Oh ja,…de balans ontbreekt maar dat wist ik al en die heb ik nog nieuw liggen.
Nadere inspectie leert mij dat er een tandwieltje scheef in het uurwerk ligt. Het blijkt dat een tandwieltje los gekomen is van zijn asje.
Nu kan ik wel een kompleet nieuw asje pakken, maar denk…laat ik eens proberen of ik deze kan redden. Dus de staking set voor den dag gehaald en het tandwieltje weer recht op het asje geplaatst. Later bleek dat het tandwieltje zelf ook nog krom is, maar dat heb ik ook weer recht gekregen.
Dan kunnen de onderdelen in de schoonmaakmachine en terwijl ze schoongemaakt worden kan ik aan de kast en het plexiglaasje beginnen.
Eerst de krassen er uit schuren en dan met peek polish polijsten. Dat gaat supersnel.
De kast en achterdeksel zijn in de ultrasoonreiniger geweest en de draaibare bezel heb ik onder de kraan met behulp van een oude tandenborstel van alle zand en andere rommel ontdaan.
Dan kan het mooie werk beginnen, het monteren.
Een Ruhla kaliber 24 is een erg simpel uurwerkje met een penanker escapement.
Veel mensen denken dat ze niet te servicen zijn, maar dat is natuurlijk komplete onzin.
Een paar tandwieltjes dat is alles wat er in zit. Ze moeten wel allemaal tegelijk onder één platine en dat kan ooit een beetje pieliewerk zijn.
Als alle asjes dan in hun gaatjes zitten, dan kan de veertrommel er in. Dat is bij Ruhla erg simpel. De veertrommel kan er van de zijkant in geschoven worden.
Hier hangt ie half in het uurwerk.
En hier zit ie helemaal op zijn plaats en het asje zit er in gedrukt.
Het ankertje plaatsen kan ooit een tijdrovend werkje zijn, maar bij deze was het zo gebeurd. Maar bij deze duurde het een tijdje voordat ik alle asjes goed had zitten.
De nieuwe balans er in en we hebben weer een hartslag en dat is altijd leuk.
Dan draaien we het uurwerkje om en kan de hoogtespeling van de balans afgesteld worden met het schroefje midden onder op de foto.
De minuutpijp en wisselrad kunnen er op. Bij deze moest de minuutpijp wat strakker gemaakt worden want er was totaal geen wrijving. Ik heb dat in dit geval met een nagelknipper gedaan. Daar heb ik meer gevoel bij.
Het uurrad en het latoenkoperen veertje er op en we kunnen bijna de wijzerplaat gaan monteren.
De wijzerplaat er op en de wijzers al vast plaatsen. De nieuwe opwindstift heb ik uiteraard nog niet op de juiste lengte kunnen maken, maar dat komt straks nog.
Dan draaien we het uurwerk nog een keer om in de klem, want we moeten nog een paar dingen monteren. Dit uurwerk heeft een indirect aangedreven secondewijzer en het tandwiel voor de aandrijving is gewoon erop gedrukt. Ik doe dat met mijn wijzerzetter. Dat gaat voortreffelijk en hij zit dan altijd recht want anders zit ie altijd scheef.
Het asje voor de secondewijzer voorzie ik van een zeer klein beetje moebius 9010 en kan er in.
Het veertje dat het asje tegenhoudt kan er op. Dit veertje houdt tevens het asje van de veertrommel op zijn plaats. Ja die Oost-Duitsers wilden vooral niet te veel schroefjes, want dat zijn allemaal handelingen en die kosten geld.
En met de opwindstift op lengte gemaakt en het geheel gemonteerd is dit dan het resultaat. Nu nog een 20 mm bandje zien te scoren en we hebben weer een leuk horloge.
Bedankt voor het lezen.
