Om de depressie van het tijdelijke gemis van mijn Hamilton te verlichten ben ik maar wat foto’s gaan schieten. Allereerst een oudje. Het betreft een Marti met Incabloc. Het horloge was een kado van mijn opa aan mijn vader. Hij droeg het echter niet meer en omdat hij weet van mijn horlogetik mocht ik hem hebben. Ik heb het glas met Displex gepolijst en dat is echt geweldig spul. Met kerst heb ik mijn vader een Seiko5 kado gedaan die hij nu iedere dag draagt. Hier wat plaatjes.
De kast wil ik ook nog eens krasvrij maken en volgens mij hoort hier toch een milanese band bij.
Als tweede had ik nog beloofd om mijn Immersion Stendardo Automatic met de oysterband te fotograferen. Dit blijft een mooi horloge. Van sommige exemplaren weet je gewoon dat je die nooit weg zult doen.
De gegraveerde naam en logo zijn erg mooi gedaan.
En tot slot nog maar een groepsfoto van drie Alphaatjes
Ik voel me al weer een stuk beter. 
