Naast de Bullit die ik vandaag heb binnengekregen, heb ik nog twee horloges gevonden. Ik was nog even bij de ouders thuis geweest en toen herinnerde ik me dat ik ooit in het begin van de jaren 80 een horloge had gehad van mijn oma. Een handopwinder. Gevraagd aan mijn ouders of ze die nog hadden liggen. En ja hoor. Ze hadden hem nog. En ook nog een andere.
Mijn eerste echte horloge (die met het zwarte bandje) is een Telstar. Even googlen en het merk bestaat nog steeds. De andere is een Papila deluxe. Niets over kunnen vinden.
De Papila is ook een handopwinder. Deze wordt als eerste “opgeofferd” om eens een kijkje binnen in een horloge te nemen. Misschien kan ik het “plastic” glas polijsten met tandpasta, zoals ik hier al eerder heb gelezen. En als dat lukt kan ik het ook eens proberen bij de Telstar. Andere bandjes. En de collectie is weer groter. Altijd leuk.
Altijd leuk om de horloges welke men in vroeger jaren nog zelf heeft gedragen weer de gemoedsbeweging te geven die deze horloges verdienen.
En, zoals je zelf al aangeeft, met wat gepoets en verfraaiingen worden ze een lust voor het oog en een verankering voor de pols waaraan ze worden gedragen .
Veel plezier bij het koesteren en dragen van deze herontdekte horloges.
Aaahhh… die goede oude tijd. Ik moet nog ergens een Velona hebben liggen geloof ik. Maar dat wordt eerst de zolder opruimen voor hij (mogelijk) nog eens ergens opduikt.
