Ik weet niet waarom maar de laatste paar keer dat ik bij mijn ouders thuis ben geweest kwam er elke keer weer een of ander horloge boven water.
De eerste was een Enicar Sport van opa.
Vergelijkbaar model, mijn vader heeft een gouden, helaas geen foto, goede staat
Toen het gouden Hamilton horloge die hij van de zaak had gekregen bij zijn X-jarig jubileum.
Vorige week belde mijn vader dat ze op een rommelmarkt een zakhorloge hadden gevonden, naast een ander die ze vrij recent hadden gevonden (ik heb het niet van een vreemde…).
Dan denk je ok, beetje plakmerk achtige horloges volgens mij niet echt bijzonder en waarschijnlijk ook niet oud want beide dials zijn werkelijk supernieuw maar ik zal het eens aan de jongens op HF vragen. En net voordat je op wilt stappen.
“Oh wacht ik heb er nog eentje…”
Fein silber
Een Domon dus, een submerk van een ander merk dat niemand kent Montilier
Hoe dan ook best een leuk ding en volgens mij ook redelijk oud. Als ik zover ben ga ik eens kijken of ik deze kan servicen met al die fijne grote onderdelen.
En wat ik dan eigenlijk liever niet weten wou: “Opa had ook nog een super dik gouden zakhorloge die de tijd kon laten horen” “Serieus, eentje die met aparte belletjes aangaf hoe laat het is? (repeater complicatie)” “Ja, maar die heeft hij toen voor de goudwaarde verkocht” AAAAARRRRRGGGHHHH!
