Vanaf mn vroege jeugd al interesse in horloges gehad. In t begin vooral door de gimmicks als n alarm, lichtje, digitaal schermpje enzo. Op de basisschool en eerste jaren onderbouw Casio gedragen.
Daarna in de bovenbouw n Junghans, en daarna Citizen en toen naar Seiko.
Verzamelen vind ik meer als je bewust meerdere horloges bij elkaar spaart. Dat gebeurde pas vanaf mn 18e toen ik meer te besteden heb. Daarvoor verving n nieuwe aanwinst de oude en verdwenen die meer in de kast ipv dat ik aan t verzamelen was.
Het sparen ging inderdaad meer op t niveau v Hamilton achtige horloges. Maar ook de digitale gimmicks bleven met databank, ABC en dergelijke de verzameling uitbreiden. Gestaag kwamen er duurdere horloges bij, maar ook goedkopere als Seiko’s, Boston, Seagull en ook dingen als smartwatches. Mn interesse bleef vrij breed en daarmee ook mn verzameling.
De laatste tijd is mn interesse in t duurdere segment afgenomen. Sowieso is de hobby op n laag pitje belandt. Doch t smeult nog wel door. Wie weet laait t ooit weer op…
Als kind wilde ik al m’n pols sieren met een horloge. Want dat hoorde gewoon bij een ‘man’. Dus ik had op m’n 11e een uiterst leuke sportieve Swatch voor m’n verjaardag gekregen en (tot onbegrip van m’n ouders) wilde ik voor m’n 12e verjaardag een digitaal Nike horloge.
Hoe het komt kan ik niet uitleggen, maar ook als kind wilde ik al zo’n “mythische” Rolex. Op mijn 32e mezelf een Explorer getrakteerd en verder nog een Seiko mini Turtle voor meer daags gebruik.
Ik ben gek op horloges, maar ben niet echt een verzamelaar dus.
Het begon allemaal toen ik 6 jaar werd. Katholiek opgevoed, dus voor mijn eerste communie had ik een horloge gevraagd. Ik weet nog dat ik ongelofelijk ontgoocheld was toen ik van mijn doopmeter zaliger een wandklok kreeg ipv een polshorloge. Enkele dagen later werd dit keurig rechtgezet, en kreeg ik één of ander Disney figuur horloge. Deze raakte zoek in de loop der jaren.
Op mijn elfde was ik aan het zwemmen in het stedelijk zwembad van Moeskroen en zag op de bodem van het grote bad een digitaal horloge liggen. Zonder aarzelen dook ik dieper dan ik ooit gedoken had. Het bleek een Timex Ironman te zijn.
In la familia is het alhier traditie dat meisjes een gouden ring kregen, en jongens een horloge. Bij de plaatselijke juwelier koos ik een Rodania Quartz chronograaf waar ik de volgende jaren niet bepaald zuinig op was.
In 2012 dan weer (op een leeftijd van 27) werd de Rodania langs de kant geschoven voor iets nieuws. Ik begon wat research op internet te doen, en liep al snel tegen dit forum aan. Ik melde mij toen noch niet aan omdat ik niet het gevoel had dat ik ook maar iets kon bijdragen, maar kon aan de slag door de ontelbare neergepende ervaringen alhier. De keuze viel op een Orient mako 1 in pepsi kleuren, enkele weken later kocht ik ook een casio GW5600.
Nog enkele weken erna kocht ik een Tissot pr100 quarts. Deze heb ik in alle eerlijkheid maar 2 keer gedragen, waarvan een keer om mijn zus te gaan bezoeken toen die net haar zoontje had gebaard.
Deze gaat dus naar haar zoon als hij volgend jaar in uitstel toch nog zijn eerste communie doet.
Na een 3 tal jaren zorgeloos geleefd te hebben, ging ik eerder uit verveling weer wat lezen op het forum. Je weet hoe het gaat: je ziet enkele horloges passeren die je aandacht trekt, en voor je het weet koop je weer wat nieuws. Ditmaal waren de Zwitserse automaten het spul die ik ‘nodig’ had.
Nog wat later maakte ik toch een account aan hier, en dan kan je niet meer terug. Het ging dan allemaal heel snel. De vintage weg werd ingeslagen in 2018, waarvan hier de restanten:
Tja. Als kind had ik al interesse in horloges. Droeg vanaf een jaar of 12 tot mijn eerste baan van alles en nog wat, maar niks noemenswaardig.
Er was ook niet de behoefte om ineens een heel mooi horloge te kopen van enige statuur,
Maar ik denk rond mijn 25/26 dat ik ineens dacht van laat ik een iwc portugieser 3714 kopen.
En een 5513 meters first. Toen ben ik vintage gaan waarderen en heb ik met mijzelfs afgesproken dat ik alleen nog maar top staat vintage wil. Deze 5513 was in erbarmelijke staat.
“De beer was los…” dat was zeker geen overstatement. Wat een geweldige collectie! Zelfs met dat soort prachtstukken geef je aan nog niet klaar te zijn. Ik zit nog in de naïeve fase dat ik tegen mezelf zeg (maar vooral tegen mijn vrouw) dat ik na mijn volgende aankoop echt klaar ben.
.
