Bij ons in de familie geen Omega’s, Zeniths of andere horloges uit het duurdere segment. Maar ik ben toch blij dat deze bewaard gebleven zijn en vooral dat ik in staat was om ze zelf te kunnen opknappen.
Een jaar of 4 geleden kreeg ik het totaal afgeleefde horloge van mijn opa. Mijn oom had hem als sinds het overlijden, 55 jaar in bezit. (Mijn opa is dus al heel lang niet meer onder de levende)
Het horloge is/was buiten de emotionele waarde, compleet niets waard.
Echter begon mijn vader er steeds vaker na te vragen en begreep niet, dat het horloge hier dus ook maar in de kast lag.
Dus vorig jaar ervoor gekozen hem te laten opknappen. Geen makkelijke klus, gezien het horloge uit de jaren 30/40 afkomt. Een geluk, mijn neef is horlogemaker en kon ermee aan de slag: donor uurwerk, opnieuw vergulden (uitbesteed) en heel veel geduld. (Laten we het maar niet over geld hebben, want je koopt er 20 andere voor:) )
Was het deze kerst zover en kon ik mijn vader het horloge van zijn vader teruggeven. Die weer een generatie ertegenaan kan.
Geen top foto’s, maar een onvergetelijke reactie!
Had volgens eigen zeggen nog nooit in zn leven zo’n mooi cadeau gehad. Hij draagt nooit horloges maar maakt hiervoor duidelijk een uitzondering, en kijkt er constant naar. En draagt hij hem niet, staat hij op een standaard naast de tv.
Hoeft niet altijd duur te zijn om er toch veel plezier van te hebben. De emotionele waarde is vaak (veel) hoger dan de marktwaarde. Vooral dragen en ervan genieten! Zo denk je regelmatig terug aan je familie en dat is belangrijk. Persoonlijk vind ik het erg leuke horloges! Vaak zijn ze wel wat kleiner dan wat nu mode is maar dat deert mij nooit. Ik draag vanaf 33mm al is 40-42mm optimaal voor mijn pols.
Vandaag heb ik deze Velona om, hij is van mijn opa geweest (die ik nooit gekend heb, hij is halverwege de jaren '60 overleden en ik ben van eind '70). Ik ben dol op de lange, dunne lugs en het font, waarbij vooral de ‘3’ me bekoort. En zo heb ik toch een tastbaar iets van mijn opa en dat is het belangrijkste voor mij.
Mijn Opa-horloge heb ik een jaar of 2 terug gevonden in een rommelbak bij mn ouders. Duidelijk geen horloge-mensen Deze heeft dus zichtbaar aandacht en liefde nodig. Eind dit jaar maar eens zien of ik dit bij een horlogemaker kan neerleggen om hem de nodige TLC te geven en hem opnieuw te laten vergulden.
Vergulden kan je bij Haveman lagen doen. Moet je wel het uurwerk en glas verwijderen en goed afspreken, dat ze het ook goed voorbehandelen, dan heb je een mooi resultaat.
Thanks
Ik heb onlangs ook al even geïnformeerd bij Baerends en Kolkena in Groningen. Die konden het uurwerk wel verzorgen. Het vergulden zouden zij ook uitbesteden, dus ik heb daar wel enig vertrouwen in.
Ik heb zelf geen horloge van een van mijn opa’s of vader, dus ik heb dit dilemma niet. Maar ik weet niet wat ik zou doen met zo’n horloge. Zo laten, met alle krasjes en butsjes die er op zijn gemaakt. Of opnieuw laten vergulden en een nieuw glas, zodat ie weer als nieuw is en klaar om jaren gedragen te worden.
Deze is niet van mijn opa maar van mijn (overleden) schoonvader. Maar daar ik zelf ook niet meer een van de jongsten ben valt het qua stijl / design wel in de leeftijdscategorie ‘opa-horloge’. zeker met dat stalen rekbandje.
Dit is wel mijn plan ja. De wijzerplaat blijven ze met hun poten vanaf; dat verteld juist het verhaal. Wat mij betreft halen ze de restjes lume uit de wijzers, maar meer ook niet. Verder uurwerk servicen, nieuw glas en case herstellen.
Op die manier kan ik dit aandenken aan opa ook echt dragen op belangrijke gelegenheden.
Daarnaast zou ik het erg leuk vinden als ik zelf ooit een verzameling kan overdragen aan een volgende generatie; eentje van m’n grootvader, vader en mijzelf.