Dit horloge heb ik al een tijdje, maar om enkele redenen droeg ik het tot nu toe niet zo vaak. Een van de redenen was, dat het glas haarscheurtjes had. Je kon het wel dragen, maar het ontnam me aan draagplezier, wetende dat het glas in feite wat fragiel was. En dat glas, dat was wel een probleempje, want voor dit horloge kon ik maar geen ander glas vinden. Een referentienummer voor het glas was niet te vinden, en ik had inmiddels alle versies in 39,0mm besteld, die ik kon vinden.
In de tussentijd had ik het uurwerkje al onderhanden genomen, waarvoor ik gelukkig wel een donorhorloge kon vinden. Het uurwerkje in een Orient cal. 4950 met 23 juwels. Helaas is er niet erg veel bekend over dit uurwerkje, er zijn wel iets meer gegevens over de 4951 (ook met 23 juwels), al is dat ook maar zeer beperkt. Deze versies werden in 1969 uitgebracht. En ze waren, zeker voor die tijd, best groot met 42mm wijd en 47mm lang. Dat is zelfs voor de huidige standaard nog fors te noemen. Ter vergelijking hieronder een foto van “modernere” horloges.
(Orient KingDiver | Seiko 6306-7001 | Seiko SKX007 | Seiko SRPD25K1 Monster)
Ondanks het formaat is het een vrij licht horloge. Orient heeft hier gekozen voor een vrij dun frame, en de keuze voor plexiglas in plaats van mineraalglas maakt wel een verschil. Dat heeft natuurlijk voor- en nadelen, maar zulke horloges zijn altijd een compromis. En dat maakt het een uitermate comfortabel horloges. Het uurwerkje werkt wel net iets anders, dan je gewend bent. Je bedient het horloge met de kroon op 3 uur. De kroon op 4 uur is voor de binnenbezel. Maar tijd en datum verzetten, dat gaat net weer anders als in de meeste horloges: 1e positie is neutraal/handwinding (het is een automaat), 2e positie is tijd verzetten en 3e positie is datum verzetten. Als je het niet weet, ben je wel even bezig hoe dat allemaal werkt. Ik had het ook niet meteen door!
Het uiterlijk van dit horloge sprak me meteen aan. De zwarte sunburst wijzerplaat is een streling voor het oog, ondanks dat de plaat wat druk is. Het (opgelegde) logo van Orient is meteen zichtbaar, maar ook andere elementen zijn opgelegd. De triple-A is opgelegd, het aantal juwels ook en ook de 3 sterren. En dan is er ook nog een croshair te zien en de nodige printing. En dan nog de vierkante indices, die allemaal rechtop staan. En dat geeft het horloge een uniek gezicht! De binnenbezel is dan weer wat sober uitgevoerd, matzwart met een minutenring en verder alles geprint. De beide kronen zijn gesigneerd en de bezel heeft een coin-rand (of hoe je dat ook noemt). De lumen op de wijzers en de plaat doen het bij dit horloge nog steeds, wat ik een prestatie vind voor een horloge van meer dan vijftig jaar oud!
O ja, ik begon ermee, dat het glaasje haarscheurtjes had. Op de foto’s zal je opvallen, dat dit horloge een nieuw glaasje heeft gekregen. Dit dankzij @Plees, die zich het commentaar van me aantrok, dat ik hier ergens postte, dat ik waarschijnlijk nooit een glaasje voor dit horloge zou vinden. En nu had hij dit toch gewoon liggen! En dan merk je toch, dat dit een heel mooi en fijn forum kan zijn! Friso, nogmaals enorm bedankt!
En nu een hoop foto’s, want anders vallen jullie nog in slaap bij zoveel tekst!
Mooi 
