Ongeveer 30 jaar geleden ben ik besmet geraakt met het beruchte horloge-virus, zelftests bestonden er nog niet.
In deze 30 jaar zijn er veel horloges op ‘bezoek’ geweest en zijn er na een kortere of langere tijd weer vertrokken en op deze manier leer je toch je eigen smaak kennen en bouw je een eigen verzameling op.
In deze 30 jaar heb ik de meeste merken op de een of andere manier leren waarderen en mooi leren vinden met als grote uitzondering Breitling. Vooral de Breitling horloges uit de jaren 80, 90 en 00 zijn naar mijn smaak te blinkend en te opvallend en ondanks mijn 20 cm polsen véél te groot.
Ik weet en geef ook toe dat mijn oordeel niet helemaal eerlijk is omdat ik een voorliefde heb voor vintage horloges, liefst met geschiedenis.
Alleen de Navitimer (vooral de oudere) op leren band die bleef mijn aandacht trekken.
Na 2017 met de aanstelling van Georges Kern zie ik dat Breitling zijn route langzaam aan het veranderen is en meer naar zijn eigen geschiedenis kijkt. Langzaam maar zeker zie ik de collectie van Breitling veranderen en ik zie steeds mooiere horloges bj Breitling in de etalage liggen. Daarbij hebben ze nu ook een geweldig eigen uurwerk.
Langzaam ben ik steeds meer naar Breitling gaan kijken en ben het merk meer en meer gaan waarderen.
Gisteren is het onwaarschijnlijke dan toch gebeurd; ik heb een Breitling gekocht en ben er erg blij mee.
Hij is uit 1966.
