Allereerst fijn om te horen dat je lichamelijk goed bent hersteld.
Vwb de Patek - balen dat je nieuwe horloge zo’n defect vertoont, en mooi dat je een nieuwe mag uitzoeken. Voor dat geld mag dat ook wel vind ik.
Wel een hele mooie keuze - het horloge an sich is niet zo spannend, maar het is wel van een tijdloze schoonheid. Heb 'm wel eens zien liggen bij een juwelier en hij valt op door zijn onopvallendheid.
Mooi nieuws dat je goed gezond bent tegenwoordig. Een kink in mijn gezondheid was laatst ook de druppel om een grail horloge aan te schaffen dus dat herken ik helemaal.
VWB de Patek zou ik juist geen nieuwe eisen maar exact dezelfde terugvragen. Ik vind het wel vervelend dat er condens onder het glas zit maar aan de andere kant is het weer een ervaring waarom exact dat model jouw horloge is. Patek is behoorlijk netjes met het afhandelen van vervelende situaties. Rainer B heeft het nodige met Patek meegemaakt en dat zijn vermakelijke anekdotes.
Nu je horloge terugkomt is hij natuurlijk dubbel gecheckt op alles zodat hij weer tip top in orde is. Dus lekker houden het oorspronkelijke model!
Daar zit natuurlijk ook wel iets in Ryan…
ryan Schreef:
Mooi nieuws dat je goed gezond bent tegenwoordig.
Een kink in mijn gezondheid was laatst ook de
druppel om een grail horloge aan te schaffen dus
dat herken ik helemaal.
VWB de Patek zou ik juist geen nieuwe eisen maar
exact dezelfde terugvragen. Ik vind het wel
vervelend dat er condens onder het glas zit maar
aan de andere kant is het weer een ervaring waarom
exact dat model jouw horloge is. Patek is
behoorlijk netjes met het afhandelen van
vervelende situaties. Rainer B heeft het nodige
met Patek meegemaakt en dat zijn vermakelijke
anekdotes.
Nu je horloge terugkomt is hij natuurlijk dubbel
gecheckt op alles zodat hij weer tip top in orde
is. Dus lekker houden het oorspronkelijke model!
blijft lastig, aan de ene kant zou ik hem willen houden, omdat er een verhaal aan zit, aan de andere kant een nieuwe om het zeker te weten (al hoewel je dat nooit weet)
Klopt. Het is lastig. Maar het voelt goed om een streep te trekken. Die streep is dat ik dit exemplaar niet meer zal (gaan) dragen. Patek regelt ‘maar’ een nieuwe. Gezien mijn verhaal (dat kennen ze) hoop ik dat ze dit vlot en professioneel oppakken. Ik heb begrepen dat de horloges niet in grote getale gemaakt/uitgeleverd worden. Steltman (de juwelier in kwestie waarover ik overigens tot nu toe zeer tevreden ben; ik ben tijdens de koop erg goed behandeld - een ervaring met hoofdletter E.) opperde zelf dat zij graag ‘ertussendoor wilden piepen’ in de zin dat een horloge van dit type dan uit het reguliere afleverproces naar de winkels gelicht zou worden en naar hen zou komen. We zullen zien.
De nieuwe kan opnieuw niet ok zijn. Het euvel was dat de deksel aan de achterzijde niet dicht zat! Voor een merk als Patek is dat toch een doodzonde.
Stel je koopt een Rolls en bij het eerste ritje valt de deurkruk van het portier.
Of je koopt een top-knotch boot en die maakt bij de eerste vaart water in je hut…
Allemaal niet helemaal de bedoeling.
Volledig off-topic, maar ik ben er wel razend niewsgierig naar: hoe raak je verdwaald in de jungle? Nou ja, verdwalen is op zich natuurlijk makkelijk, maar wat was de aanleiding? Was je tijdens een excursie wat foto’s aan het maken en was je groep ondertussen verder gelopen? Of dacht je gewoon ‘hé laat ik eens een leuke wandeling maken’. Je hoeft hier natuurlijk niet verder op in te gaan, maar omdat het in je topic stond, vroeg ik me dat af. Toen ik in Thailnad was en daar een jungle-tocht maakte, bleef ik soms ook wel even achter omdat ik nog even een foto wilde maken, maar ik was altijd ‘skietens benauwd’ om de groep kwijt te raken, dus ik was altijd snel weer terug!
Met permissie off topic. Ik ging alleen op pad en had mijn tocht echt goed voorbereid. 6 l water, 4 maaltijden, nagevraagd of ik alleen de jungle in kon, een slaapplaats geregeld in ‘de hide’ (Hut op poten uitkijkend op zout meertje waar wilde dieren hun mineraalhuishouding op peil komen brengen) en de route met t wildlife kantoor vh park doorgesproken. Geen enkele reden om bang te zijn of om t niet aan te gaan. De 1e Vd twee dagen was heel heftig en zwaar. 11 km en 7 uur ‘doorlooptijd’.
De vlg dag op pad en om 08.30 op pad, om 09.30 zag ik een kamp vd Orang Asli, t locale bosvolk. Dat kamp lag 2-3 m van mijn pad. Ik ging kijken en maakte foto’s. Daar op de plek van dat kampje ging t pad verder. Maar dat was niet t echte pad. Dat was hun pad. Ik heb dat ongeveer 5 min gevolgd totdat t doodliep. Dan denk je ik draai om en loop terug naar t eerste kamp. Dat lukte dus niet meer. Dat was een vreselijk en volstrekt niet te geloven moment. Ik kon t niet meer vinden. Vijf uur heb ik daar gezocht. Geroepen om hulp. Kwam niemand.
Toen heb ik besloten de rivier stroomafwaarts te volgen. Waadend door de rivier in de hoop dat ie dieper werd. Dat werd ie. En ondertussen schoot er een 1,5 m lange krokodil (bleek later een varaan te wezen maar dat wist ik toen niet) voor me uit. De rivier werd te diep. Dus de oever op. Daar haalde ik heel mijn benen open. Ging dus helemaal niet. Ondertussen was t 16.30 en besefte ik me dat t slapen werd in die groene wereld. In mijn eentje dus. Met mijn laatste krachten toch nog door de rivier. En een slaapplaats aan de oever gevonden en gewacht op de nacht. Vreselijk natuurlijk. Er zitten slangen beren tijgers etc. Tijdens de nacht trok mijn leven aan me voorbij en dacht ik: ga ik hier dood…gaan ze me thuis zonder mijzelf begraven. Niet leuk kan ik je zeggen. Ondanks die gedachten ben ik nog nooit zo gefocused geweest op een onderwerp. Hoekom ik eruit? Slechts een optie. Zwemmen. Ik bedacht me dat ik een opblaasbaar kussentje had endat ik dat onder mijn shirt zou kunnen stoppen. Samen met een lege drinkfles die ik dan zou volblazen met lucht. In de ochtend, dankbaar dat ik niet aangevallen was, gleed ik om 07.30 als een dier t water in. Na 1,5 uur kreeg ik t koud en net op dat moment zag ik af rechter kant Vd oever een sok hangen. Daar bleek een slaapplaats van westerlingen te zij met verse voetsporen. Ook was er een pad. Maar ik vertrouwde dat niet dus ging terug id rivier omdat ik meende dat die me zou redden. Maar eenmaal ih water dacht ik toch dat ik dat pad moest controleren want t kon mijn redding zijn. Dus weer uit t water. T pad bleek betrouwbaar. Na een uur zag ik t officiële merkteken dat t een echt pad was. Ik wist dat ik t zou overleven. Al heel snel stond ik ineens bij de hide waar ik de eerste nacht had geslapen. Schreeuwend en huilend van ontlading stond ik daar. Er waren vier mensen aanwezig met wie ik uiteindelijk na weer een uur wandelen een boot vond om terug id bewoonde wereld te komen. Om 11.30 was ik ih dorp. Krankzinnig avontuur.
J.z.s Wat een belevenis!! Ik kan me voorstellen dat je doodsangsten hebt uitgestaan en dat je ook wat anders tegen het leven in zijn algemeenheid aan gaat kijken. Mooi dat je het overleefd hebt en jij hebt je kinderen echt wat te vertellen later: “Ik weet nog goed dat papa verdwaald was in de jungle… - tragische stilte - ik hoorde de geluiden van wilde beesten overal om me heen terwijl het langzaam donker begon te worden.” ze zullen aan je lippen hangen!
Mijn beste, wat een verhaal zeg en wat goed dat je helder van geest bent gebleven. Je moet er niet aan denken wat er gebeurt was als je in paniek was geraakt. Na een dergelijke ervaring verandert je kijk op het leven en alles waar wij ons zoal druk om maken. Misschien helpt deze ervaring juist om de pech met je Patek te relativeren en nu nog meer te genieten van de mooie dingen in het leven.
Met permissie off topic. Ik ging alleen op pad en
had mijn tocht echt goed voorbereid. 6 l water, 4
maaltijden, nagevraagd of ik alleen de jungle in
kon, een slaapplaats geregeld in ‘de hide’ (Hut op
poten uitkijkend op zout meertje waar wilde dieren
hun mineraalhuishouding op peil komen brengen) en
de route met t wildlife kantoor vh park
doorgesproken. Geen enkele reden om bang te zijn
of om t niet aan te gaan. De 1e Vd twee dagen was
heel heftig en zwaar. 11 km en 7 uur
’doorlooptijd’.
De vlg dag op pad en om 08.30 op pad, om 09.30 zag
ik een kamp vd Orang Asli, t locale bosvolk. Dat
kamp lag 2-3 m van mijn pad. Ik ging kijken en
maakte foto’s. Daar op de plek van dat kampje ging
t pad verder. Maar dat was niet t echte pad. Dat
was hun pad. Ik heb dat ongeveer 5 min gevolgd
totdat t doodliep. Dan denk je ik draai om en loop
terug naar t eerste kamp. Dat lukte dus niet meer.
Dat was een vreselijk en volstrekt niet te geloven
moment. Ik kon t niet meer vinden. Vijf uur heb ik
daar gezocht. Geroepen om hulp. Kwam niemand.
Toen heb ik besloten de rivier stroomafwaarts te
volgen. Waadend door de rivier in de hoop dat ie
dieper werd. Dat werd ie. En ondertussen schoot er
een 1,5 m lange krokodil (bleek later een varaan
te wezen maar dat wist ik toen niet) voor me uit.
De rivier werd te diep. Dus de oever op. Daar
haalde ik heel mijn benen open. Ging dus helemaal
niet. Ondertussen was t 16.30 en besefte ik me dat
t slapen werd in die groene wereld. In mijn eentje
dus. Met mijn laatste krachten toch nog door de
rivier. En een slaapplaats aan de oever gevonden
en gewacht op de nacht. Vreselijk natuurlijk. Er
zitten slangen beren tijgers etc. Tijdens de nacht
trok mijn leven aan me voorbij en dacht ik: ga ik
hier dood…gaan ze me thuis zonder mijzelf
begraven. Niet leuk kan ik je zeggen. Ondanks die
gedachten ben ik nog nooit zo gefocused geweest op
een onderwerp. Hoekom ik eruit? Slechts een optie.
Zwemmen. Ik bedacht me dat ik een opblaasbaar
kussentje had endat ik dat onder mijn shirt zou
kunnen stoppen. Samen met een lege drinkfles die
ik dan zou volblazen met lucht. In de ochtend,
dankbaar dat ik niet aangevallen was, gleed ik om
07.30 als een dier t water in. Na 1,5 uur kreeg ik
t koud en net op dat moment zag ik af rechter kant
Vd oever een sok hangen. Daar bleek een
slaapplaats van westerlingen te zij met verse
voetsporen. Ook was er een pad. Maar ik vertrouwde
dat niet dus ging terug id rivier omdat ik meende
dat die me zou redden. Maar eenmaal ih water dacht
ik toch dat ik dat pad moest controleren want t
kon mijn redding zijn. Dus weer uit t water. T pad
bleek betrouwbaar. Na een uur zag ik t officiële
merkteken dat t een echt pad was. Ik wist dat ik t
zou overleven. Al heel snel stond ik ineens bij de
hide waar ik de eerste nacht had geslapen.
Schreeuwend en huilend van ontlading stond ik
daar. Er waren vier mensen aanwezig met wie ik
uiteindelijk na weer een uur wandelen een boot
vond om terug id bewoonde wereld te komen. Om
11.30 was ik ih dorp. Krankzinnig avontuur.
Jeetje, heftig verhaal zeg! Je moet er niet alleen op vertrouwen, maar soms is een GPS best handig…
VWB de Patek zou ik juist geen nieuwe eisen maar
exact dezelfde terugvragen. Ik vind het wel
vervelend dat er condens onder het glas zit maar
aan de andere kant is het weer een ervaring waarom
exact dat model jouw horloge is. Patek is
behoorlijk netjes met het afhandelen van
vervelende situaties. Rainer B heeft het nodige
met Patek meegemaakt en dat zijn vermakelijke
anekdotes.
Nu je horloge terugkomt is hij natuurlijk dubbel
gecheckt op alles zodat hij weer tip top in orde
is. Dus lekker houden het oorspronkelijke model!
Ik heb (talrijke) vergelijkbare ervaringen (dat van dat horloge dan, in jungles toef ik nooit) en heb weinig toe te voegen aan wat Ryan schrijft.
Zo’n PP is toch een beetje een raspaardje, zelf de sportmodellen. Dit soort dingen gebeuren, zijn m.i. onvermijdelijk. PP gaat dat weer in orde maken. Kijk maar eens naar dat service filmpje op hun website (staat er pas twee weken op). Dat je nog veel plezier van deze Aquanaut zult hebben staat als een paal boven water.
Als troost, gedeelte smart is halve smart nietwaar, een plaatje.
Wat een verdwaalverhaal. Dat ga ik straks na het zwemmen nog eens rustig lezen.
Pffffff. Ik zou een Breitling Emergency kopen
na
dat verhaal. En een Patek met condens onder het
glas dat is niet netjes. Ik hoop dat het
goedkomt.
Misschien is het ook een reality check. Ik ben
aan
het verbouwen en heb mijn. “dure” horloges even
opgeborgen. Ik pak iedere dag een G-Shock en
het
rare is dat ik de automaatjes totaal niet mis.
Ik
begin steeds meer liefde voor het praktische
nut
van digitale horloges te krijgen. Echt een
verademing om een horloge te hebben wat altijd
loopt en dan ook nog eens exact op tijd. Geen
vrees voor beschadigingen. Ik voel me eigenlijk
heerlijk vrij de laatste tijd. Het kan
natuurlijk
zijn dat de verfdampen op mijn hersenen zijn
geslagen maar ik heb steeds minder behoefte aan
nog een horloge…
Leuk om dit te lezen.
Ik heb ook al een tijdje dezelde ervaringen. Loop
de laatste tijd met een Swatch Gents om de pols en
merk hoe prettig het is niet meer extreem
voorzichtig te zijn met ‘stoten’, tijdens het
klussen, in de tuin bezig zijn, handen wassen (en
druppels vermijden op je dure klok) etc.
Tuurlijk vind ik het nog steeds heerlijk om een
mooi horloge om te hebben, maar de nadelen die ik
er soms van ondervind zijn blijkbaar ook bij
anderen herkenbaar.
V.w.b. de PP:ja dat verwacht je toch niet van zo’n
extreem dure klok. Eigenlijk onbegrijpelijk dat
zoiets door de controle komt…
Maar goed, het zal ongetwijfeld opgelost worden.
Ik herken het soms ook! Qua looks heb ik het liefst mijn PO om, maar ben daar toch voorzichtiger mee dan met mijn G Shock. Vooral met stoten en uitkijken dat andere niet tegen je oplopen e.d.
